လြန္

ဘဝကိုက ရင္ခြင္ပိုက္အရြယ္ဆိုေတာ့လည္း

အတည္တက်ျဖစ္မႈေတြက ဖရိုဖရဲ

ဒါေၾကာင့္ပဲနဲ႕ တူပါရဲ႕...

အလြမ္းရင့္ရင့္ေတြ တဖြဲဖြဲရြာခ်လာတိုင္း

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမွာ ဖ်က္ပိုးဝင္တယ္။။

ဟိုတုန္းကလိုပါပဲ

အရာရာဟာ အစီစဥ္တက်နဲ႕လြဲမွား

အံေခ်ာ္သြားတဲ့ကိုယ္ကပဲ ေျပာင္းျပန္စီးတဲ့ျမစ္လို

ဟုတ္တယ္... တကယ္ဆို

နိမ့္ရာကေန ျမင့္ရာကို မစီးခ်င္ခဲ့သင့္ဘူး။။

အခုေတာ့ ....

ေအာ့မရ အန္မရ တမ္းတျခင္းေတြၾကားကပဲ

ရင္ဘတ္နဲ႕ ဦးေခါင္းရဲ႕ ဝိဝါဒမွာ

သံေယာဇဥ္ေတြ

အဆီတဝင္းဝင္း ၊ သဲတရွပ္ရွပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကရ။။

တကယ္ေတာ့...ကိုယ္က

အခ်စ္ေတြ ျမိဳခ်မိလို႕

အလြမ္းဆိပ္ သင့္ေနတဲ့ေကာင္

သူမရဲ႕.... လေရာင္လို အျပံဳးတစ္ခ်က္နဲ႕တင္

အဆံုးသတ္ထိ ဖူးပြင့္ပစ္လိုက္ခ်င္တဲ့

ခပ္မိုက္မိုက္ ဧဒင္တစ္ခုေပါ့။။

ဟိုးအေဝးက သူမေရ.... 

တဲအိုပ်က္ရဲ႕ ၾကယ္စံုညေတြ

ေရႊနန္းထက္က မနက္ခင္းေတြနဲ႕

ေဟာ့ဒီ ဘဝရဲ႕ရင္ခြင္မွာ ...

ကိုယ့္နံရိုးကိုယ္ တဲအိုပ်က္မွာ စိုက္ရေအာင္ထိေတာ့လည္း

ကိုယ့္ခ်စ္ျခင္းေတြ မေမွာင္မိုက္ခ်င္ဘူးကြယ့္။။

ဒီေတာ့လည္း...
လြမ္းႏွင့္ေလဦးေပါ့ကြယ္

ရည္ရြယ္ျခင္းေတြ၊  ခိုင္မာတဲ့တစ္ေန႕မွ

ေလာကဓံရဲ႕ အေရွ႕မွာ

ကိုယ္တို႕အခ်စ္ေတြ တယုတယထုပ္ပိုးၾကရံုေပါ့။။။

ေလးစားလ်က္
အလင္းသစ္ (၅.၃.၂၀၁၃ - အဂၤါ )