"အလြမ္းခပ္တဲ့ မွတ္စုမ်ား (၅)"

ကိုယ့္အတြက္ ဘယ္ဘက္ရင္အံုဟာ

သူ႕အတြက္ေတာ့ ညာဘက္ပါးေပါ့

အခုေတာ့လည္းေလ ...

သနပ္ခါးရနံ႕ေလး မပ်ယ့္တပ်ယ္နဲ႕

ကိုယ့္ရဲ႕ညေနေတြက သံသရာလည္တာကို

ေငးၾကည့္ေနၾကရတယ္။

" သင္းကြဲ "

ထီလာေရ ...
ထီလာ ...။

ေဟာဒီကမၻာမွာေလ ...
ထက္ရွဖို႕မလိုအပ္တဲ့အခါေတြ ၾကံဳလာတုိင္း
ကိုယ့္ကို သတိတရေမတၱာပို႕ပါ
အတၱကို ျမိေနေအာင္ေသြးေနတတ္တဲ့လူအ
ေမတၱာဓာတ္ေလးေတာ့ ရခ်င္တယ္။

"သူစိမ္းဆန္ျခင္း မဟုတ္ပါ"

အစိမ္းေရာင္အဝတ္စနဲ႕ ေထြးပတ္ထားတဲ့
လူသားဝိဥာဥ္ေလးပါပဲ
ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုနာမည္တပ္တပ္
သူ႕မ်က္စိက
"ခ်ိန္သားမွန္"ကိုပဲ ၾကည့္တတ္ခဲ့တယ္။

ဒီေန႕အထိ ...
လူေျပာမ်ားတဲ့ "ဒီမိုကေရစီ"ဟာ
သူ႕ခံစားခြင့္ ထူးထူးျခားျခားမပါေပမယ့္
သူကာကြယ္ေနရတဲ့ "ရည္မွန္းခ်က္"တစ္ခု။

အဓိဌာန္ျပဳထားတဲ့
သူ႕အသိနဲ႕ သူ႕အေတြးမွာ
"ကာကြယ္ေရး"ကိုသာ အျမဲဦးစားေပး
ေသြးပဲထြက္ထြက္၊ ေခၽြးပဲထြက္ထြက္
သူခ်စ္တဲ့တိုင္းျပည္အတြက္
သူ႕ရဲ႕အသက္ကိုေပးထားတယ္။

" မုတ္သုန္ ခုိးထားတဲ့ ျမိဳ႕ "

တကယ္ဆို ...
သံေယာဇဥ္ကို ခ်ဥ္ျခင္းျဖတ္တာပဲေလ
ခ်စ္ျခင္း၊မုန္းျခင္းဟာ ကိုယ္နဲ႕ပဲသက္ဆိုင္ရမွာေပါ့
သံသရာဟာ လက္ယာရစ္လည္သတဲ့
ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့ၾကိဳးေတြကို ေမ့ပစ္ခဲ့ခ်င္တယ္။

"ကမၻာၾကီးပူေႏြးလာမႈအေၾကာင္း"

ကမၻာၾကီးပူေႏြးလာမႈ အေၾကာင္းဟာ
သူ႕အတၱနဲ႕ ဆိုင္တယ္လို႕ေျပာတဲ့ေန႕က
သူႏႈတ္ခမ္းဆူျပီး ေျခေဆာင့္တယ္
ေနပါေစေလ ...
လိပ္ျပာလံုလံုနဲ႕ အိပ္စက္ႏိုင္ပါေစ
ကၽြန္ေတာ္ပဲ ပိုအပူေလာင္ခံလိုက္တယ္။

" စာမ်က္ႏွာ ၂၉ "

ေျပေလ်ာ့လာတဲ့ စိတ္အစဥ္ဟာ
ထင္ရာစိုင္းဖို႕ဆို ျမင္းရိုင္းတစ္ေကာင္လိုပဲ
စစ္ကိုင္းေရာက္ေရာက္ ပဲခူးေရာက္ေရာက္နဲ႕
တစ္ခါတေလမွ ေရးထိုးျဖစ္တဲ့ ဒိုင္ယာရီထဲ
ေျခစံုေျမွာက္ျပီး ကၾကိဳးသီတယ္။

တကယ္ေတာ့လည္း...
နာက်င္မႈနဲ႕ယွက္ထိုးထားတဲ့ နတ္ဆိုးတစ္ပါးပါပဲ
လူေတြဖတ္ဖို႕ေရးတဲ့ သမိုင္းမဟုတ္ေတာ့
ကိုယ့္မွာ ရိုင္းတာေတြသိပ္မ်ားတယ္။

" ရုန္းထခ်ိန္ "

ကမၻာၾကီးကိုမွ လိုခ်င္သတဲ့လား
ယူလိုက္ေပါ့ကြာ
ဘယ္သူမဆို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။

ၾကယ္ေတြနဲ႕ ကစားတတ္တဲ့အက်င့္ကိုေတာ့
ေဖ်ာက္ရမယ္ကြ
အရင္ကေလာက္ အခ်ိန္မပိုဘူးေလ
အိပ္ယာထေနာက္က်ေတာ့ သိပ္ကသီတယ္
ေလွာင္ရယ္သံေတြ အဆံုးသတ္တဲ့ေန႕က်မွပဲ
ၾကိဳက္တဲ့အိပ္မက္ကို အၾကာၾကီးမက္ၾကတာေပါ့။

" အလြမ္းခပ္တဲ့ မွတ္စုမ်ား (၄) "

 

ရွဴထုတ္လိုက္တဲ့ အသက္တစ္ရိႈက္တိုင္းက
ပ်ိဳမ်စ္မႈေတြကို တိုက္ခ်သြားခဲ့
ဒီလိုနဲ႕ပဲ ...
ကိုယ္တို႕ကစားခဲ့ဖူးတဲ့ အရုပ္ကေလးေတြေတာင္
အေရာင္လြင့္ခဲ့ျပီ ငယ္ ...။

ဘဝကို အေျမွာက္အစားမတတ္ခဲ့လို႕
အေသာက္အစား မပ်က္တဲ့ကိုယ္
ေနညိဳခ်ိန္ဆို ခဏခဏငိုရတယ္
ေနာင္မွ ျပန္မတမိဖို႕
ငယ္ပဲ ကိုယ့္ကို ဆိုဆံုးမခဲ့တာေလ...။

လမ္း

ခုတေလာမွာ
အိပ္မက္ေတြ မရိုးသားေတာ့လို႕
ကိုယ္ႏိုးႏိုးၾကားၾကား အိပ္ေနရတယ္။

တကယ္ေတာ့
သမုဒၵရာနဲ႕ စီးခ်င္းထိုးျပီးမွ
မိုးအျဖစ္ရြာခ်ခြင့္ ရခဲ့တာပါကြယ္။

" သံေယာဇဥ္ဒဏ္ရာ "

ရင္ဘတ္ခ်င္း ထူးခတ္တဲ့ အဲဒီၾကိဳးကို

အခ်စ္လို႕ မေခၚခ်င္ဘူးေမေမ

ရမၼက္ေတြနဲ႕ ေမွာင္သြားမွာစိုးတယ္။။

အတၱ

ဘဝဟာ သုညျဖစ္ေၾကာင္း

ကိုယ့္ကို ... ပံုေသနည္းေပါင္း မ်ားစြာက

သက္ေသျပၾကတယ္။။

တကယ္ဆို ... ေကာက္စိုက္သူ မေပ်ာ္ရႊင္တဲ့

အဲဒီ ... လယ္ကြင္းျပင္မွာမွ

ကိုယ္က ...လယ္ပိုင္ရွင္ျဖစ္ခဲ့ရတာပါ

တစ္ရာသီလံုးလံုး အရႈံးေတြပဲေဝခဲ့ေပါ့။။