အတိတ္သို႕ ၆၀ ဒီဂရီ

အေဖေပးခဲ့တဲ့ ဖိနပ္နဲ႕ ဆက္ခဲ့တဲ့ခရီးမွာ

ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ အသားမာတက္

ႏွလံုးသားေတာင္ အေအးပတ္ေနျပီအေဖ။။

လိုခ်င္တာရရဲ႕နဲ႕ မေပ်ာ္တဲ့ကၽြန္ေတာ္ဟာ

တစ္ခါတေလ... မွန္မွန္ မမွန္မွန္

နပိုလီယံရဲ႕ အဘိဓာန္ကို

စိတ္အလိုမက်သမွ် မီးရႈိ႕ေနက်ေကာင္ေပါ့။။

ကၽြန္ေတာ္က...

နဂါးေခါင္းလွည့္တဲ့ အရပ္ကိုမွ

မ်က္စိမွိတ္ေလ်ာက္တတ္တဲ့ေကာင္

ျပႆဒါးေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ေန႕ေတြထဲ

ခဏခဏအဆဲခံရတယ္ အေဖ။။

အမွန္တရားမွာ အမွားတစ္ရံရွိမွေတာ့

ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လို ေျဖရွင္းရမလဲ

လူက လူျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပရတာ

ကၽြန္ေတာ့္ရင္...နာတယ္။။

ဟိုး....အနာဂတ္ေရခဲျမစ္ထဲ

ပါးဟပ္မပါတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြက ေရနစ္

တစ္ထစ္ခ် ယံုၾကည္ခ်က္ေတြနဲ႕မို႕

(တစ္ခါ...တစ္ခါ...)

မနက္ျဖန္ေတြ ညစ္ပတ္နံေစာ္

အိပ္မက္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို မေပ်ာ္ေစဘူးအေဖ။။

လူယဥ္ေက်းေတြ ထုပ္ပိုးထားလို႕

ကၽြန္ေတာ့္စိတ္တခ်ိဳ႕ ပုတ္သိုးခဲ့ရ

ဒီတစ္ခါပြဲစရင္ ရိုးရိုးသားသား ရိုင္းပါရေစ

ကၽြန္ေတာ္သာ နတ္ေနကိုင္းဆို

အေဖ အတိုင္းမသိ ေပ်ာ္လိုက္ပါ ။။ 

ေသခ်ာတယ္...

ျခေသၤ့ပါ...အေဖ

ျမက္စားဖို႕ကို ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္မဝင္စားခဲ့ဘူး။။

ေလးစားလ်က္
အလင္းသစ္