ဒီဇင္ဘာ မ်က္ရည္စက္မ်ား

"အတူသြားဖူးတဲ့ေနရာေတြ

အေတြးထဲျမင္ေယာင္ေတာ့

ရင္ထဲမွာျပင္းရွရွ သတိေတြရတယ္...

အတူေျပာဖူးတဲ့စကားသံေတြ

ျပန္ျပန္ျပီးၾကားေယာင္ေတာ့

ရင္ထဲမွာျပင္းရွရွ သတိ္ေတြရတယ္...

ရင္အပူကိုဟန္ေဆာင္ဖံုးရင္းက

မလြယ္တဲ့အဆံုးမွာ(ငါေလ)

လံုးလံုးၾကီးသတိရ အရမ္းအရမ္းကို

လြမ္းရတယ္ သစၥာေရ..။။။"

****************************

(၁)

သစၥာႏြယ္

"ေမေမေရ မီး ကိုကို႕သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ သြားလည္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္။။"

ဆိုင္ကယ္ကို ေမေမမသိေအာင္ အသာတြန္းထုတ္ရင္း အိမ္ဝသို႕ေရာက္မွ သစၥာ လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္သည္။။

"သမီးငယ္ သိပ္မၾကာေနနဲ႕ေနာ္ ညေနက်ရင္ ေမေမသြားစရာ ရွိတယ္။။ ၾကားလား..."

ေမေမ့ရဲ႕ ပြစိပြစိမွာၾကားမႈကို "ဟုတ္" ဟုအက်ယ္ၾကီး ေအာ္ေျဖျပီး သစၥာ ႏွာေခါင္းေလးရႈံ႕ကာ ထြက္လာခဲ့သည္။။ ညီအမႏွစ္ေယာက္တည္း ရွိေသာမိသားစုမွာ မမၾကီးကိုဆို ဘာမွမေျပာပဲ သူမကိုဆို ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို ခ်ဳပ္ခ်ယ္တတ္လြန္းသျဖင့္ စိတ္ထဲလည္း သိပ္မၾကည္လွ။။ ဆိုင္ကယ္ကို ဂရုတစိုက္ ေမာင္းႏွင္ေနရင္း ကိုကိုက ဆိုင္ကယ္စီးတာ မၾကိဳက္ဘူးဆိုတာကို သတိရမိသည္။။ လွ်ာကေလးထုတ္လိုက္ရင္း သစၥာ ကိုကို႕ကို လြမ္းမိျပန္ျပီေလ။။ ကိုကိုေရ.....။။။

ကိုကိုဆိုတာ သစၥာကို အရမ္းခ်စ္သေလာက္ အရမ္းစိုးရိမ္တတ္ အရမ္းခ်ဳပ္ခ်ယ္တတ္သူေပါ့။။ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာကို မၾကိဳက္တဲ့ သစၥာက ကိုကို႕ကိုေတာ့ ရင္နင့္၊အသည္းနင့္ေအာင္ ခ်စ္သည္။။ အသက္ကေလး ၂ ႏွစ္ေလာက္ ကြာတာကိုေတာင္ အရမ္း ဆရာလုပ္လြန္းေသာ ကိုကို႕ကို သစၥာက အဘိုးအိုေပါက္စဟု စတတ္သည္ေလ။။ ဒီလိုစတိုင္းလဲ နဖူးကို မနာေအာင္ ထုတတ္တဲ့ ကိုကို႕ပံုစံေလးက သစၥာ အသည္းစြဲေပါ့။။ ျပီးေတာ့ ကိုကိုက ခါးကိုထိလွ်င္ ေယာင္တတ္သည္။။ ကိုကို႕ကို အျမင္ကတ္လာတိုင္း ခါးကိုတို႕ျပီး စတတ္တာ သတိရမိျပန္ေတာ့ သစၥာ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ ျပံဳးလာမိျပန္သည္။။ စိုးမိုးလြန္းပါတယ္ ကိုကိုရယ္...။။

ကိုကို႕အေၾကာင္းေလးမ်ား ေတြးရင္း ဆိုင္ကယ္ကို ေမာင္းႏွင္လာတာ ကိုကိုတို႕ရပ္ကြက္ထဲသို႕ ဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္ကိုပင္ သတိမထားမိလိုက္တဲ့အထိပါပဲ။။

"ဟဲ့..သစၥာ ငါတို႕ဒီမွာေဝ့။။ ဒီေလာက္ လက္ျပေနတာကိုေတာင္ မေတြ႕ဘူးလား။။ နင္ကေတာ့...။။"

ခ်ိန္းထားေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက လက္ျပေနတာကိုပင္ မျမင္ပဲ ေက်ာ္ေမာင္းသြားမိတာေလ။။ ရွက္လိုက္တာ။။ သစၥာကို ဝိုင္းစၾကေပဦးေတာ့မည္။။ ကိုကိုနဲ႕ပက္သက္လို႕ စတုိင္းလဲ သစၥာ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတာ ပါပဲေလ။။ သစၥာဆိုတာ ကိုကိုမရွိရင္ အသက္မရွင္ခ်င္တဲ့သူ၊ ကိုကို႕ဆီမွာ က်ရႈံးေနတဲ့သူ၊ ကိုကို႕ကို အရူးအမူး စြဲလမ္းခ်စ္ခင္ ေနတဲ့သူဆိုတာ အတိအက်ကို ဝန္ခံထားသူပါ။။ ဟုတ္တယ္ေလ သစၥာက ကိုကို႕ကို အဲေလာက္ထိကို ခ်စ္မိတာကိုး။။ ကိုကိုက ျပည္ပသို႕ ထြက္ခြာရန္အတြက္ သင္တန္းတစ္ခု သြားတက္ေနခ်ိန္ဆိုေတာ့ သစၥာတစ္ေယာက္ မေနတတ္ျဖစ္ေနရတာေလ။။ ဘယ္လိုမွ မခြဲရက္ႏိုင္ေပမယ့္ "ႏွစ္ေယာက္ ေရွ႕ေရးအတြက္ ထည့္တြက္ရမယ္ေလ။။ ကိုကိုလည္း မခြဲႏိုင္ပါဘူး သစၥာရယ္။။" ဆိုတဲ့ ကိုကို႕စကားကို နားေထာင္လို႕သာ သစၥာ ကိုကိုနဲ႕ (၄)ႏွစ္ေလာက္ ခြဲေနဖို႕ သေဘာတူ ခြင့္ျပဳလိုက္ရတာပါ။။ ကိုကိုျပန္လာရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မခြဲေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ အျမဲတမ္းတူတူေနရဖို႕ ခဏေလာက္ေတာ့ ေဝးေနရမွာေပါ့ေလ။။ ကိုကို႕ကို လြမ္းတုိင္း ဖုန္းဆက္လိုက္၊ ကိုကို႕သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ သြားလည္လိုက္နဲ႕ပဲ အလြမ္းေျဖေနရတာပါ။။ အခုလည္း ကိုကို႕သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အတူတူမုန္႕လုပ္စား ၾကတာေလ။။ သစၥာ ကိုကို႕ကို အရမ္းခ်စ္တာသိတဲ့ ကိုကို႕သူငယ္ခ်င္း မ်ားကလည္း သစၥာကို ေဖးမႏွစ္သိမ့္ေပးၾကပါတယ္။။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စားေသာက္၊ စကားမ်ား ေဖာင္ဖြဲ႕ၾကျပီး အိမ္ျပန္ခ်ိန္က မေရာက္ခ်င္လည္း ေရာက္လာခဲ့ျပန္ေလျပီ။။ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္တိုင္း ပိုပိုျပီး လြမ္းမိလို႕ အဲဒီလို အခ်ိန္ေတြကိုလည္း ေၾကာက္မိေနပါျပီ ကိုကိုရယ္..။။

"သစၥာျပန္ေတာ့မယ္။။ ကိုဥာဏ္နဲ႕ ကိုစည္သူ လိုက္ပို႕ေပးေနာ္။။"

သစၥာရဲ႕ စကားအဆံုးမွာ ဥာဏ္လင္းႏွင့္ စည္သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္က မ်က္ႏွာကို ရႈံ႕မဲ့ကာ အပ်င္းေၾကာ ဆန္႕လိုက္ရင္း

"ေအးပါဟာ.. ဝဋ္ရွိသမွ်ေတာ့ ခံရဦးမွာေပါ့။။ သူတို႕ခ်စ္ၾကတာ ၾကားထဲကငါတို႕ ငထြားခါးနာရတယ္။။ ေအာင္ၾကီး မင္းပါလိုက္ခဲ့ကြာ။။"

"ကုသိုလ္ရပါတယ္ ကိုစည္သူရ။။ ဟိုမွာ ကိုေအာင္ေအာင္လည္း လိုက္မွာပဲကို.. ဟင္းဟင္း။။"

ကိုကို႕ကို ဆိုးသလို ကိုကို႕သူငယ္ခ်င္း မ်ားကိုလည္း ညီမငယ္ေလးလို အျမဲဆိုးခြင့္ ရေနတာက ကိုကို႕ကို ခ်စ္မိလို႕ေပါ့။။ ကိုကိုဟာ သစၥာအတြက္ေတာ့ ခ်စ္လို႕ကို မဝႏိုင္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ပါ ကိုကိုရယ္။။ ကိုကို႕အေၾကာင္းကို ေတြးရင္းႏွင့္ ဆိုင္ကယ္ကို ေရွ႕ဆံုးမွ မေႏွးမျမန္ေလး စီးလာရင္း ေနာက္ဆံုးဆိုင္ကယ္မွ ကိုေအာင္ေအာင္ရဲ႕ အသံကို ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ သစၥာ ေခါင္းကိုအသာငဲ့ျပီး ေနာက္သို႕လွည့္ၾကည့္ လိုက္မိသည္။။ အလယ္ဆိုင္ကယ္မွ ကိုစည္သူ၏ အထိတ္တလန္႕ မ်က္ႏွာႏွင့္ သစၥာ နင့္ေရွ႕မွာ ဟူေသာအသံ၊ စိတ္လိပ္ျပာ၏ ထိတ္ခနဲ ခုန္လန္႕မႈႏွင့္ တကၽြီကၽြီျမည္သံမ်ားေၾကာင့္ ေရွ႕သို႕ အျမန္ျပန္လွည့္ အၾကည့္....

" အားးးးးးးးးးးး... ကိုကိုေရ...။။"

ဒီဇင္ဘာလ (၂၇)ရက္ ညေန (၃)နာရီ။။။။

******************************

(၂)

မင္းခန္႕ေဇာ္

"အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"

အသံကုန္ ေအာ္ဟစ္ျပီး ကုတင္ေပၚမွ ျပဳတ္က် လန္႕ႏိုးလာခဲ့သည္။။ အိပ္မက္ဆိုးေၾကာင့္ ေခၽြးတို႕က ရႊဲရႊဲစိုေန၏။။ ေန႕လည္ကတည္းက စိတ္ေတြ ေနာက္က်ိေနသျဖင့္ ထမင္းစားျပီး ေန႕လည္အတန္း ျပန္မလိုက္ေတာ့ပဲ သူအိပ္ေနခဲ့တာ သတိရသည္။။ အျပင္မွာ ေမွာင္ေနျပီမို႕ အခန္းထဲမွာ ဘာကိုမွမျမင္သျဖင့္ မီးခလုပ္ဆီ ေလ်ာက္သြားျပီး မီးဖြင့္လိုက္သည္။။ အိပ္ခ်င္မူးတူး မ်က္လံုးမ်ားက နာရီကို သဲကြဲစြာမျမင္ရသျဖင့္ စားပြဲတင္ နာရီေလးကို ဆြဲယူလိုက္စဥ္ စာၾကည့္ရင္ေတာင္ သူ႕ေရွ႕မွာ ၾကည့္ရမယ္ဟု ခၽြဲႏြဲ႕တတ္သည့္ ခ်စ္သူဓာတ္ပံုေလးကို တိုက္ခ်လိုက္မိသြား၏။။ မင္းခန္႕ မ်က္လံုးမ်ား က်ယ္သြားျပီး စားပြဲေအာက္ကို တိုးဝင္ေကာက္ျပီး ျပန္အထ ေခါင္းကို စာၾကည့္စားပြဲႏွင့္ ေဆာင့္မိသြားသည္။။ လက္ထဲမွ ဓာတ္ပံုမွန္ေဘာင္ေလးကေတာ့ ကြဲအက္ေၾကမြလို႕။။ စိတ္ထဲမွာ ထင့္ခနဲ ျဖစ္သြားျပီး ခ်စ္သူအတြက္ မင္းခန္႕ အရမ္းကို စိုးရိမ္သြားမိတာပါ။။

"ဘာေတြမ်ား ျဖစ္ေနလဲ သစၥာေရ။။ ကိုကိုစိတ္ပူလိုက္တာကြာ။။"

ကေလးဆန္လြန္းေသာ ခ်စ္သူ၊ ဆိုးႏြဲ႕လြန္းတတ္ေသာ ခ်စ္သူ၊ သူ႕အသက္လိုခ်စ္ေသာ၊ သူ႕ဘဝဟု သတ္မွတ္ႏိုင္ေသာ ခ်စ္သူ၊ မင္းခန္႕ရင္ထဲတြင္ ပူေလာင္စိုးရိမ္စိတ္မ်ားႏွင့္ ထိုင္ခံုမွာထုိင္ကာ ငိုင္ေတြေနမိသည္။။ ခ်စ္သူဓာတ္ပံုေလးကို ၾကည့္ရင္း သူမ ခ်က္ေသာဟင္းႏွင့္သာ ထမင္းစားေစခ်င္ေသာ၊ အပင္ပန္းခံကာ ထမင္းစားခ်ိန္တိုင္း ခ်ိဳင့္ေလးဆြဲကာ လာပို႕ေပးတတ္ေသာ ပံုရိပ္ေလးမ်ားကို ျပန္လည္ျမင္ေယာင္ လာမိ၏။။ "ခိုးလုပ္ရတဲ့ အရသာကပိုမိုက္တာ ကိုကိုရ" ဟုလွ်ာကေလးထုတ္၊ မ်က္လံုးကေလးမွိတ္ကာ သူမကို ကန္႕သတ္တာမွန္သမွ် မသိေအာင္ ေဖာက္ဖ်က္တတ္ေသာ သူမေလးကို မင္းခန္႕က အရမ္းကို ခ်စ္မိတာေလ။။ အတူတူေလ်ာက္လည္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တာေတြ သတိရမိျပန္ေတာ့ ရင္ထဲဆို႕ဆို႕နင့္နင့္ လြမ္းမိသည္။။ မတတ္သာေသာေၾကာင့္  ႏွစ္ေယာက္ဘဝ လွပဖို႕ဟုႏွစ္သိမ့္ကာ တာဝန္အတြက္  ျပည္ပထြက္ရန္ အားတင္းဆံုးျဖတ္ခဲ့ ရေပမယ့္ မင္းခန္႕ရင္ထဲမွာေတာ့ မခ်ိလွ။။

"ကိုမင္း.. ဘာျဖစ္တာတုန္းဗ်။။ ခုန ေအာ္သံလည္းၾကားတယ္။။ တိုက္မိသံ၊ ျပဳတ္က်သံေတြနဲ႕။။ ခုလည္း ငုတ္တုတ္ၾကီးပါလား။။"

"ဟုတ္တယ္ညီေလးေရ။။ အိပ္မက္ေတြ၊ နမိတ္ေတြ မေကာင္းလို႕ကြာ။။" ဟုျပန္ေျဖရင္း အခန္းတံခါးကို ထဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ ေဘးခန္းမွ ညီေလးတိုးေဝက ေဆးလိပ္ကို ကမ္းေပးသည္။။ ထိုင္ကြာဟု ထိုင္ခံုကို ညႊန္ျပလိုက္ျပီး မန္းခန္႕ ကုတင္ေပၚထိုင္ကာ ေဆးလိပ္ကို မီးညွိရႈိက္ဖြာလိုက္၏။။ စိတ္ညစ္စရာ ၾကံဳတိုင္း ရင္ဖြင့္ဖက္ ညီအကိုေတြလို ခင္မင္ၾကသူေတြမို႕ ႏွစ္ေယာက္သား စကားစျမည္ေျပာဆိုၾကျပီး တိုးေဝ ျပန္သြားေတာ့ သူအခန္းတံခါးကို ပိတ္လိုက္သည္။။ အိပ္မရမွာ သိေနသျဖင့္ မီးမပိတ္ေတာ့ပဲ ကုတင္ေပၚ အသာလွဲလိုက္ေတာ့ စိတ္အေတြးေတြက ေတာင္ေရာက္လိုက္ ၊ ေျမာက္ေရာက္လိုက္ ျဖစ္ေနသည္။။ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည(၁၂)နာရီတိတိကို ညႊန္ျပေနေလျပီတည္း။။

ဒီဇင္ဘာလ (၂၇)ရက္ ည (၁၂) နာရီ။။

(၃)

"..ကိုကို ဖုန္းလာေနတယ္.. ကိုကို ဖုန္းလာေနတယ္လို႕..."

ညကအိပ္မေပ်ာ္သျဖင့္ ေခါင္းေတြမၾကည္ေသာေၾကာင့္ ေစာေစာထျပီး ေရခ်ိဳးပစ္လိုက္သည္။။ ေရခ်ိဳးျပီး ေခါင္းေတြ သုတ္ေနခ်ိန္ ဖုန္းဝင္လာေၾကာင္း ျမည္သံေပးေနသည့္ လက္ကိုင္ဖုန္းေၾကာင့္ မင္းခန္႕အံ့ၾသသြားမိ၏။။ မနက္ေစာေစာ ဘယ္သူမ်ား ဖုန္းဆက္ပါလိမ့္ဟူေသာ အေတြးႏွင့္ ဖုန္းကိုကိုင္လုိက္သည္။။ တစ္ဘက္မွ သူငယ္ခ်င္း စည္သူ၏ အသံေၾကာင့္ စိတ္ထဲမွာ ထင့္ခနဲျဖစ္သြား၏။။ စည္သူက ေတာ္ရံုႏွင့္ ဖုန္းဆက္ေလ့ရွိသူမဟုတ္။။ သူစိတ္တထင့္ထင့္ႏွင့္ပင္

"ဖိုးစည္.. ဘာျဖစ္လို႕လည္း။။"

စည္သူ႕ထံမွ ဘာစကားမွ မၾကားရေသးခင္ သက္ျပင္းခ်ျပီး၊ တံေတြးျမိဳခ်လိုက္သံကို ၾကားလိုက္ရသည္။။ ျပီးမွ

"ေအး ငမင္း.. စိတ္ေအးေအးထား နားေထာင္ကြာ။။ ငါလည္း မေျပာခ်င္ဘူး။။ ဒါေပမယ့္ကြာ..."

"ဘာာာာ.. မင္းေျပာတာေတြ တကယ္ပဲလား... တကယ္ပဲလား ဖိုးစည္ရာ။။"

မင္းခန္႕ အရုပ္ၾကိဳးျပတ္ ထိုင္က်သြားသည္။။ နားထဲတြင္ေတာ့ စည္သူေျပာျပ သြားခဲ့ေသာ အခ်စ္ရဆံုး ခ်စ္သူရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မ်ား အေၾကာင္း ျပန္လည္ၾကားေယာင္ရင္း ျမင္ကြင္းကို ျမင္ေယာင္လာမိ၏။။ ဆိုင္ကယ္(၃)စီး ေရွ႕ေနာက္စဥ္ ေမာင္းလာရင္း ေနာက္ဆံုးဆိုင္ကယ္မွ ဖိုးေအာင္က ကြမ္းဝယ္ဦးမယ္ေဟ့ဟု ေအာ္ေျပာသံေၾကာင့္ ေနာက္သို႕ လွည့္ၾကည့္လိုက္တဲ့ သစၥာ။။ ရုတ္တရက္ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အထိတ္တလန္႕ ေအာ္ဟစ္သတိေပးလိုက္သည့္ စည္သူ။။ တစ္ဖက္ယာဥ္ေၾကာမွ ဘရိတ္ေပါက္ျပီး ေျပးဝင္လာေသာ ခရီးသည္တင္ ဟိုင္းလတ္ကား။။ ခ်ိန္သားကိုက္ထားသလို ဒုန္းခနဲအသံနဲ႕ ေျမာက္တက္သြားတဲ့ ခ်စ္သူေလး။။ မင္းခန္႕မ်က္ဝန္းဆီမွ မ်က္ရည္ပူမ်ားကို သတိထားမိလိုက္သည္။။ အဲဒီေနရာမွာပဲ ပြဲခ်င္းျပီး ဆံုးသြားရွာတယ္ သူငယ္ခ်င္းရာဆိုတဲ့ ငိုသံပါနဲ႕ စည္သူ႕ရဲ႕အသံ၊ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အထိ ကိုကိုေရဆိုျပီး မင္းကို တမ္းတသြားရွာတာပါဆိုေသာ စကား........

"အားးးးးးးးးးးးးးးး"

****************************

(၄)

သင္တန္းကလည္း စာေမးပြဲမ်ား ေျဖဆိုေနခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ ခြင့္အျဖစ္ ျပန္ရန္ခြင့္မျပဳေပးခဲ့။။ တစ္သက္တာအတြက္ လက္တြဲဖို႕ ရည္မွတ္ထားခဲ့ေသာ အသက္တမွ်ခ်စ္ရသူ၏ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္၊ ေနာက္ဆံုးခရီးကိုပင္ မင္းခန္႕ပို႕ေဆာင္၊ ႏႈတ္ဆက္ခြင့္ မရႏိုင္ခဲ့ေတာ့။။ ရင္ထဲမွာမခ်ိမဆန္႕ေသာ ေဝဒနာ၊ခံစားခ်က္မ်ားျဖင့္ မင္းခန္႕၏ ဒီဇင္ဘာေႏွာင္းညမ်ားက မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ ေဝဝါးခဲ့ရေတာ့သည္။။ စိတ္ႏွင့္မကပ္ေတာ့ေသာ ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ သင္တန္းသားဘဝ၏ ေန႕၊ညမ်ားကို အားတင္းျဖတ္သန္းရင္း ျပည္ပသို႕မထြက္ခြာမီ ျပင္ဆင္ေဆာင္ရြက္စရာမ်ား ေဆာင္ရြက္ရန္ ခြင့္ေပးခဲ့ေသာ ေန႕ရက္မ်ားဆီသို႕ ေရာက္ရွိလာခဲ့၏။။ ခ်စ္သူအတြက္ ရည္စူးေသာ အလွဴဒါနမ်ား ျပဳလုပ္ကာ အမွ်ေပးေဝရင္း၊ ခ်စ္သူလဲေလ်ာင္း နားခိုရာ အုတ္ဂူေလးဆီသို႕ သူမၾကိဳက္ႏွစ္သက္သည့္ ႏွင္းဆီပန္းအဝါေလးမ်ားကို ေန႕စဥ္ပို႕ေပးရင္း၊ ခ်စ္ျခင္းကိုတိုင္တည္၊ လြမ္းမိတာေတြကို ေျပာျပရင္း မ်က္ရည္စမ်ားျဖင့္ ျပင္ဆင္ခ်ိန္ခြင့္ရက္မ်ား ကုန္ဆံုးခ်ိန္မွာေတာ့ မင္းခန္႕တစ္ေယာက္ သူ႕ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမ်ားကို ခ်စ္သူႏွင့္အတူ ထားရစ္ခဲ့ရင္း ျပည္ပသို႕ ထြက္ခြာလာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။။

ေၾသာ္...သတိရတိုင္း မြမ္းက်ပ္လြန္းလွပါလား ဒီဇင္ဘာရယ္။။။။

"ဒီလိုနဲ႕ပဲ.......

ေန႕ရက္ေတြထဲ ခ်စ္ရက္နဲ႕ခြဲသြားတဲ့

ခ်စ္သူကို.....

လွစ္ျပလို႕မရတဲ့ လြမ္းခ်င္းေတြဖြဲ႕ဖြဲ႕ျပီး

ငါ့ႏွလံုးသားလည္းယဲ့ယဲ့ပဲက်န္ရစ္

အခ်စ္ဆိုတာ

ဒီလိုခါးသက္သက္ပါလားလို႕။။။"

*****************************

ေလးစားလ်က္
အလင္းသစ္