" စာမ်က္ႏွာ ၂၉ "

ေျပေလ်ာ့လာတဲ့ စိတ္အစဥ္ဟာ
ထင္ရာစိုင္းဖို႕ဆို ျမင္းရိုင္းတစ္ေကာင္လိုပဲ
စစ္ကိုင္းေရာက္ေရာက္ ပဲခူးေရာက္ေရာက္နဲ႕
တစ္ခါတေလမွ ေရးထိုးျဖစ္တဲ့ ဒိုင္ယာရီထဲ
ေျခစံုေျမွာက္ျပီး ကၾကိဳးသီတယ္။

တကယ္ေတာ့လည္း...
နာက်င္မႈနဲ႕ယွက္ထိုးထားတဲ့ နတ္ဆိုးတစ္ပါးပါပဲ
လူေတြဖတ္ဖို႕ေရးတဲ့ သမိုင္းမဟုတ္ေတာ့
ကိုယ့္မွာ ရိုင္းတာေတြသိပ္မ်ားတယ္။

လက္ရွိဘဝကိုအေရာင္တင္ဖို႕ အိပ္မက္ထဲဝင္ခဲ့တာ
ညေတြ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ေပါက္ခဲ့ျပီလဲ
အခုထိေတာ့ ... ကိုယ့္မွာ ...
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီးလြယ္ျပီး ငယ္ငယ္ကလို
သစ္သားျမင္းၾကီး
ဒက္ဂေလာက္ ဒက္ဂေလာက္နဲ႕ စီးေနမိတုန္းပဲ။

အေျခအေနတိုင္းကို ျပံဳးေနဖို႕ဆိုတာအထိ
ကိုယ့္မွာလည္း ပါရမီမွမရွိပဲကြယ္
အဆိုးေလာကဓံကိုပဲ ခ်န္ခ်န္ထားတတ္တဲ့
အဲဒီကံၾကမၼာၾကီးကို မုန္းတယ္။

စကားလံုးေတြနဲ႕ပိေနတဲ့ တာဝန္ရွိမႈေတြအေၾကာင္း
အသင္အျပေကာင္းတဲ့ဆရာနဲ႕ သင္ခ်င္တယ္
ျပီးေတာ့မွ ...
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပီပီျပင္ျပင္ျမင္ရတဲ့ မွန္တစ္ခ်ပ္ကိုသယ္
မနက္ျဖန္ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာလိုက္ဝယ္မယ္။

တကယ္စိတ္ကူးတာကေတာ့ ...
လြယ္လြယ္မရတဲ့ သင္ခန္းစာေတြအေၾကာင္း
စာလံုးေပါင္းညီညီနဲ႕ ေရးထည့္ခ်င္တာပါ
ဒါေပမယ့္ ...
လက္ေရးလွလွနဲ႕ မေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့သမိုင္းဆိုေတာ့
လူေတြဖတ္ဖို႕ရာ ရိုင္းေနလိမ့္ဦးမွာပါပဲ။






ေမာင္စိုးမင္း
24 MAY 2014 (SATURDAY)