ၾကြေရာက္လာေသာစာခ်စ္သူမ်ားစိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း၊ကိုယ္၏က်န္းမာျခင္းမ်ားနဲ႕ျပည့္စံုၾကပါေစ....

Thursday, February 16, 2012

အခ်စ္ၾကိဳးနဲ႕သီတဲ့ အနာဂတ္




"ေက်းဇူးျပဳ၍ နားဆင္ပါရွင္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕သုဝဏၰ ဘုမၼိအျပည္ျပည္ ဆိုင္ရာေလဆိပ္ မွ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ရန္ကုန္အျပည္ျပည္ ဆိုင္ရာေလဆိပ္သို႕ ဦးတည္ ပ်ံသန္းလာေသာ MAI ေလယာဥ္ၾကီးဟာ မၾကာမီ အခ်ိန္အတြင္း ရန္ကုန္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္သို႕ ဆင္းသက္ေတာ့ မွာျဖစ္ပါတယ္။။။ သို႕ပါ၍ မိမိတို႕၏ ထိုင္ခံုခါးပတ္မ်ားကို ပတ္ထားၾကပါရန္ ပန္ၾကားအပ္ပါတယ္ရွင္။။။"

ကြာလာလမ္ပူမွ ဘန္ေကာက္ ၊ဘန္ေကာက္မွ ရန္ကုန္သို႕ အျပန္ခရီးျဖစ္၍ သူစိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေနေပမယ့္ ပင္ပန္းမႈ ဒဏ္ေၾကာင့္ေမွး ခနဲျဖစ္သြားခိုက္ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေၾကညာသံေၾကာင့္ ဆတ္ခနဲလန္႕ႏိုး လာသည္။။။ ထိုင္ခံုခါးပတ္ကို ဆြဲပတ္လိုက္ျပီး ေလယာဥ္ျပတင္း မွေအာက္သို႕ လွမ္းၾကည့္ မိေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းသို႕ ဝင္ေရာက္လာျပီျဖစ္သျဖင့္ ျမန္မာ့အေငြ႕အသက္မ်ားကို ခံစားရသလိုလို ဘာသာ အင္အားေတြျပည့္လာသည္။။ မၾကာမီမွာပင္ ေရႊေရာင္လႊမ္းေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ကို လွမ္းေတြ႕လိုက္ရေလျပီ။။ ဟိုဟိုဒီဒီ ေသခ်ာလိုက္ ၾကည့္ေနရင္း အမိေျမ၏အလွကို ေကာင္းကင္ေပၚမွ ခံစားေနမိ၏။။ ေကာင္းကင္ေပၚ ပ်ံဝဲေနရာမွ တျဖည္းျဖည္း နိမ့္ဆင္းလာျပီး  ျငိမ့္ခနဲ ခံစားခ်က္ႏွင့္အတူ သူအမိေျမေပၚသို႕ ျပန္လည္ ေရာက္ရွိ လာခဲ့ေလျပီတည္း။။ ႏိုင္ငံတကာနည္းတူ ခမ္းနား ထည္ဝါလွေသာ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ၾကီးထဲ သူဝင္ေရာက္လာ ခ်ိန္မွာေတာ့ ၾကိဳေနသူေတြ၊ ပို႕ေဆာင္သူေတြႏွင့္ စည္ကားေန တာေတြ႕ရသည္။။ သူ႕မွာသာ.......။။ သက္ျပင္းရွည္ကို မႈတ္ထုတ္လိုက္ရင္း သူပစၥည္းမ်ား တင္ထားေသာ လွည္းငယ္ကိုတြန္းျပီးဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။။။

"ေဟ့ေကာင္ၾကီး.. ငါတို႕ဒီဘက္မွာကြ။။"

"ဟာ..ေဒးဗစ္ ၊မ်ိဳးၾကီး။။ ဟာအမ်ားၾကီးပဲကြာ။။ ငါ့ကိုလာၾကိဳ ၾကတာေပါ့ေနာ္။။။"

"ေအးေပါ့ဟ..လဒရဲ႕ မင္းကိုမၾကိဳလို႕ ငါတို႕က ဒီေလဆိပ္ၾကီးထဲ အလွဴလာခံတာ ဟုတ္မလား။။"

သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ ဆူဆူညံညံႏႈတ္ဆက္သံမ်ားေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္က မ်က္ေစာင္းမ်ား ဝိုင္းထိုးလာသည္ ထိပင္။။ သူ႕ျပည္ေတာ္ျပန္ ခရီးကေျခာက္ေသြ႕ေန လိမ့္မည္ဟု ထင္ထားေသာ မင္းညိဳရင္ထဲ အေပ်ာ္မ်ား စီးဆင္း သြားသည္။။ ေၾသာ္.....အမိေျမက သူ႕ကိုအထီးက်န္ အလြမ္းအေဆြးေတြႏွင့္ ၾကိဳေနလိမ့္မည္ ထင္ထားတာ မမွန္ပါလား။။ လူငယ္တို႕ မေရွာင္ႏိုင္ေအာင္ ၾကံဳေတြ႕ၾကရေသာ အသည္းကြဲ ေဝဒနာေၾကာင့္ မေနေပ်ာ္ေတာ့ေသာ ေမြးရပ္ေျမမွ မေလးရွားႏိုင္ငံသို႕ အလုပ္လုပ္ရင္း၊ ရင္ဘတ္ထဲမွ ဒဏ္ရာကိုလည္း ကုစားရန္ ထြက္ခြာခဲ့တာ ခုဆို ၆ ႏွစ္ပင္ေက်ာ္ ခဲ့ေလျပီ။။ အရင္းအႏွီးလည္း အတန္ အသင့္ စုမိျပီျဖစ္သလို၊ သူ႕ရင္ထဲ မွာလည္း အခ်ိန္က ကုစားေပး၍ေျဖသိမ့္ ႏိုင္ေလျပီမို႕  ျပည္ေတာ္ ျပန္ခဲ့တာျဖစ္သည္။။။


"ေဟ့ေကာင္ ..ငမင္းအခု အိမ္တန္းျပန္မယ္။။ ျပီးမွ အျပင္တစ္ေခါက္ ထပ္ထြက္ၾကတာေပါ့။။ အိုေကတယ္ မလား။။။"

"ဘာလို႕မေကရမွာလည္းကြာ။။ မင္းတို႕သေဘာ၊ ငါ့ကိုခုလိုလာၾကိဳ ၾကမယ္လို႕ထင္ကို မထင္ထားတာကြ။။ ငါအရမ္းေပ်ာ္တယ္။။။"

"မင္းမိဘေတြမွ လာမၾကိဳႏိုင္တာကြာ။။ အဲဒီေတာ့ မင္းဦးေလးက ငါတို႕ကို လွမ္းေျပာထဲက ငါတို႕တိုင္ပင္ျပီး ဒီေန႕ ငါတို႕ အကုန္စုျပီး လာၾကိဳၾကတာ။။။"
သူတို႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု ေလဆိပ္အျပင္ေရာက္ေတာ့ ေအာင္ေအာင္က ကားကို ပတ္ကင္မွ ေမာင္းထြက္ လာတာေတြ႕ရသည္။။ ဖိုးေအာင္က ကားေတြဘာေတြ စီးေနျပီလားဟဟု သူက အံ့ၾသသလို ေမးလိုက္ေတာ့ ငွားလာတာပါကြာ ဘယ္ကစီးႏိုင္မွာလဲဟု ေဒးဗစ္က ျပန္ေျဖသည္။။ ကားေပၚ ပစၥည္းေတြတင္ျပီး သူတို႕သူငယ္ခ်င္းတေတြ ထြက္လာခဲ့ေတာ့ အမိေျမ၏ သန္႕ရွင္းေသာ ေလထုေအာက္မွ ေခတ္မွီျမိဳ႕ၾကီးက ဆီးၾကိဳေနေလသည္။။ မင္းညိဳ ရင္ထဲမွာေတာ့ ၾကည္ႏူးသလိုလို၊ လြမ္းသလိုလို ခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္။။






********************************



"သားေရ..ဟဲ့ေကာင္ေလး မထေသးဘူးလား။။။"

အခန္းတံခါးကို ထုရင္းေအာ္ေျပာလိုက္ေသာ အေမ့အသံေၾကာင့္ ထျပီအေမေရ႕ဟု ျပန္ေျပာရင္း မင္းညိဳ အိပ္ယာေပၚ ထထိုင္လိုက္သည္။။ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ ၁၀ နာရီတိတိ ရွိေလျပီ။။ ကပ်ာကသီ အိပ္ယာသိမ္းျပီး အိမ္ေရွ႕ အုတ္ကန္သို႕ ေျပးထြက္လိုက္ေတာ့ သြားတိုက္ေဆး တင္ထားေသာ သြားတိုက္ တံေလးက အဆင္သင့္။။ မ်က္ႏွာသစ္ျပီး သူမီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ဝင္သြားေတာ့ အေဖႏွင့္အေမက ထမင္းစားဖို႕ ေစာင့္ေနတာ ေတြ႕ရသည္။။ စားႏွင့္တာ မဟုတ္ဘူး အေမတို႕ကလည္းဟု ရီရင္းေျပာကာ ခံုမွာသူဝင္ထိုင္ေတာ့ အေမကထမင္းထည့္ေပး၏။။။

"ေကာင္ေလးေနာ္.. မင္းေရာက္တာလည္း တစ္လေလာက္ရွိျပီ။။ အိမ္ကိုမကပ္ဘူး။။ မနက္စာမွီတာ ဘယ္ႏွရက္ ရွိျပီလည္း တြက္ၾကည့္စမ္း။။။"

အေမကလည္း ဟုေျပာရင္း သူရီေနလိုက္သည္။။ အေဖကသူ႕ကို မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၾကည့္ရင္း ေဟ့ေကာင္ ဟုေခၚေတာ့ ဗ်ဟုသူထူးလိုက္မိ၏။။ အေဖ့ကိုေတာ့ သူမေနာက္ရဲပါ။။ အေဖက စကားနည္းသေလာက္ မ်က္ႏွာတည္ျပီး လိုမွသာ စကားကိုေျပာတတ္သူမို႕ သူအသာနား စိုက္ေထာင္ေနလိုက္သည္။။

"ငါ့လုပ္စာနဲ႕ တစ္မိသားစု စားေလာက္ရဲ႕နဲ႕ မင္းကိုျပည္ပထြက္ဖို႕ ခြင့္ျပဳခဲ့ျပီးျပီ။။ ဒီတစ္ခါ ငါတို႕ျဖစ္ခ်င္ တာကို မင္းျပန္လုပ္ေပးေတာ့။။ ဘယ္ႏွယ့္ကြာ မိဘကိုျပစ္ထားျပီး  ဒီေလာက္ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေန ေနႏိုင္လြန္း
တယ္။။ ငါ့လေခြး။။"

"အို..ေတာ္ကလည္း။ စကားေျပာရင္ တုတ္ထိုးအိုးေပါက္ပဲ။ သာသာေျပာလဲ ဒီစကားပါပဲ။ ကၽြန္မေျပာ ပါ့မယ္။။ ေတာ္..အသာေန။"

အေမကဝင္ေျပာေတာ့  အေဖဘာမွ မေျပာပဲျငိမ္သြားသည္။။ ဘာမ်ားတုန္းအေမရဲ႕ ဟုသူကေမးလိုက္ေတာ့
"ဒီလိုသားေရ.. မင္းထြက္သြားလိုက္တာလည္း ၆ ႏွစ္ေက်ာ္ျပီ ဆိုေတာ့အရြယ္ေတြလည္း လြန္လွျပီ။။ ခုေလာက္ရွိ မင္းလည္း ေသေသာသူၾကာရင္ေမ့ ဆိုသလို ေျဖသာျပီလို႕လည္း အေမတို႕ထင္တယ္။။ အဲဒါမို႕ မင္းကိုေနရာ ခ်ထားေပးၾကမလို႕ကြယ္႕။။။"

"ဟာ..အေမကလည္း"
"ေဟ့ေကာင္ .. မင္းညိဳ အေမကလည္း လုပ္မေနနဲ႕။။ ငါစီစဥ္တာကြ။။ ဘယ့္ႏွယ့္ ျမင္းကမလႈပ္၊ ခံုကလႈပ္။။ မိန္းကေလး ဘက္ကေတာင္ လက္ခံေနျပီ မင္းကဘာအီစီကလီ လုပ္ေနတာလဲ။။ မင္းဘာမွ ျငင္းမေနနဲ႕။။ တစ္သက္လံုး မင္းလုပ္ခ်င္တာ လုပ္လာျပီးျပီ။။ ဒီတစ္ခါ ငါလုပ္ခ်င္ရာ လုပ္မယ္။။ ဒါပဲ။။။"

ေဒါခြီးျပီး ထထြက္သြားေသာ အေဖ့ကို ဟုတ္ကဲ့ဟု  ေျပာရင္း သူဇက္ကိုပုကာ က်န္ေနခဲ့ရသည္။။ အေမ့ေယာက်ၤားၾကီး ကလည္းဗ်ာ ဟုေျပာလိုက္ေတာ့ အေမက ဘာျဖစ္တုန္း ဟုျပန္ေမး၏။။ သူရီလိုက္ရင္း သားအေဖေပါ့ အေမရဟု ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ အေမကသူ႕ေခါင္းကို မနာေအာင္ေခါက္လိုက္သည္။။။

"ကဲ..အေမေရ႕  သားေျပးလိုက္ဦးမယ္။။ သားအျပင္ထြက္ေနတာက ဆယ္မိုင္ကုန္း နားမွာေျမကြက္ ဝယ္ေနတာေလ။။ အဲဒီမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီး စိုက္ပ်ိဳးေရးျခံေလး လုပ္မလို႕ အေမရ။။ အပင္ေပါက္ေလးေတြ၊ မ်ိဳးေစ့ေတြေရာင္းမယ္။။ ျခံထဲမွာလည္း ႏွစ္တို၊ႏွစ္ရွည္ပင္ေတြ စိုက္မယ္။။ ျပီးရင္ ေမြးျမဴေရးပါ တြဲလုပ္မယ္လို႕ စိတ္ကူးထားတယ္အေမ။။။"

"ေအးပါ သားရယ္။။ ဟုတ္ပါျပီ။။  စီးပြားေရးလည္း ရွိေနျပီဆိုေတာ့ ၾကင္ယာကေတာ့ မိဘေတြကပဲ စီစဥ္ေပး ရေတာ့မွာေပါ့။။  ေနာက္တစ္ပတ္ ဗုဒၶဟူးေန႕ ႏွင္းပြင့္ေလးတို႕ အိမ္ကိုသြားမယ္။။ အလုပ္ရွိ တာေတြကို ေသခ်ာရွင္းထားဦး။။။"
ဟုတ္ကဲ့ အေမဟုေျပာရင္း သူမီးဖိုခန္းမွ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။။ မငယ္ေတာ့ေသာ အရြယ္မို႕ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႕ ကိုလည္း သူ႕ရင္ထဲ လႈပ္ခတ္ျခင္းမရွိေတာ့။။ ခံစားခ်က္တို႕က ေသြးေအးျငိမ္ သက္ေနခဲ့ တာလည္း ၾကာခဲ့ျပီေလ။။။




***********************************




"ဟာ..ကိုျမင့္ေဝတို႕  မရီရီတို႕  လာၾကဗ်ာ။။ လာလာ..ေမာင္မင္းညိဳလည္း လာကြ။။။"

"ကိုဘတင့္တို႕  မႏွင္းျမတို႕  ေနေကာင္းၾကရဲ႕ေနာ္ဗ်။။"

"ေကာင္းၾကပါ့ဗ်ာ။။ လာၾကပါ ထိုင္ၾကပါ။။ အဝင္းေရ ညည္းမမေလးကို ေခၚလိုက္ပါဦးကြယ့္။။ ဒီမွာ ဧည့္သည္ေတြ ေရာက္လာၾကျပီလို႕။။။"

တကယ္တမ္း ေရာက္လာေတာ့လည္း သူမတည္ျငိမ္ႏိုင္ေသး။။ ေျခဖ်ား၊လက္ဖ်ားေတြေအးျပီး အေဖႏွင့္ အေမ့ေနာက္မွ ကုပ္ကုပ္ေလး လိုက္လာျပီး ထိုင္ခံုမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။။ ႏွစ္ဖက္မိဘမ်ားကေတာ့ သိေဟာင္း၊ ကၽြမ္းေဟာင္းမ်ားမို႕ စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕ေနၾကေလျပီ။။ သူ႕မွာသာ လာခ်ေပးေသာ ေကာ္ဖီကို ေသာက္ရမလိုလို၊ မုန္႕ကိုပဲေကာက္စားရမလိုလိုႏွင့္ ဂဂ်ိဳးဂေဂ်ာင္ လိုက္ၾကည့္ေနမိ၏။။ ရုတ္တရက္ သူ႕ျမင္ကြင္းထဲသို႕ ခရမ္းေရာင္ အရိပ္ေလးတစ္ခု ဝင္ေရာက္လာေလသည္။။ ဆံပင္ရွည္ၾကီးမ်ားကို က်စ္ဆံျမီး ၂ ေခ်ာင္းခြဲျပီး ဘယ္ညာခ်ထားသည့္ မ်က္ဝန္းလွလွႏွင့္ အလွၾကီး မဟုတ္ေသာ္လည္း ယဥ္လြန္းလွသည့္ ပံုရိပ္ေလး။။

ခရမ္းေရာင္ ခ်ည္ထည္ခ်ိတ္ေလးႏွင့္ သူမကိုေငးၾကည့္မိရင္း သူ႕ရင္မွာ တဒိတ္ဒိတ္ ခုန္လာသည္။။ သူမကေတာ့ မ်က္လႊာေလး ခ်ရင္း သူႏွင့္မ်က္ေစာင္းထိုးရွိ အေမ့ေဘးက ခံုမွာဝင္ထုိင္လိုက္၏။။ အေမက သူမကို ေပြ႕ဖက္လိုက္ရင္း ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ သမီးေလးရယ္ ဟုေျပာရင္း ေပြ႕ဖက္ နမ္းရႈံ႕လိုက္သည္။။ သူ႕အၾကည့္ မ်ားကေတာ့ သူမေလးဆီမွ မခြာႏိုင္ေသး။။။

"သမီးေလးေရ  ဒါ အန္တီ့သား  မင္းညိဳေလ။။ သား... ဒါမင္းနဲ႕ လက္ထပ္မယ့္ ႏွင္းပြင့္ေလးေလ။။"

ဟုတ္ကဲ့ဟု သူျပန္ေျဖရင္း သူမကိုျပံဳးျပလိုက္ေတာ့ ျပန္လည္ျပံဳးျပသည့္ သူမအျပံဳးေလးက သူ႕ရင္ကို တကယ္ပဲျငိမ္းခ်မ္း ေစႏိုင္ေၾကာင္း ခံစားမိရ၏။။။

"ႏွစ္ဖက္မိဘေတြ ကလည္း ေျပာစရာမရွိ။။ မင္းတို႕ လူငယ္ေတြကလည္း သေဘာတူျပီဆိုေတာ့ လက္ထပ္မယ့္ ရက္ကိုေတာ့ မင္းတို႕ပဲေရြးၾကေပါ့ကြာ။။ တို႕လူၾကီးေတြ ကေတာ့ အျမန္ဆံုး ျဖစ္ေစ ခ်င္တယ္ကြ။။ အခ်ိန္ေတြ သိပ္မဆြဲၾကနဲ႕ေတာ့ေဝ့။။"

ႏွင္းပြင့္အေဖ ဦးဘတင့္၏ စကားေၾကာင့္ သူဟုတ္ကဲ့ဟု အေယာင္ေယာင္၊ အမွားမွားေျဖလိုက္သလို သူမကလည္း အရွက္သည္းစြာ ေခါင္းငံု႕လိုက္ရင္း အိုအေဖကလည္းဟု တိုးတိုးေျပာသည္။။။ ခဏအၾကာတြင္ ထမင္းစားေသာက္ၾကျပီး၊ မိဘမ်ားကစကားေတြ ေျပာမဆံုးႏိုင္ ျဖစ္ေနၾကသျဖင့္ သူတို႕ ၂ ေယာက္သာ ဘာေျပာရမွန္းမသိ ထိုင္ေနၾကရသည္။။ ဒါကို သတိထားမိေသာ ႏွင္းပြင့္အေမ ေဒၚႏွင္းျမက

"ေမာင္မင္းညိဳလည္း ျပည္ပေရာက္ေနတာ ၆ ႏွစ္ေက်ာ္ျပီ ဆိုေတာ့သမီးက ျမိဳ႕ကို လိုက္ျပလိုက္ပါကြယ္။။ သူလည္း ၾကည့္ခ်င္ရွာမွာေပါ့။။ သြားသြား။။"

ဟုေျပာလာသျဖင့္ ဟုတ္ကဲ့ဟုေျပာရင္း သူတို႕ ၂ ေယာက္ ထြက္လာခဲ့လိုက္၏။။ အိမ္အျပင္ေရာက္ေတာ့ ဆိုင္ကယ္ေလး ေဘးမွာရပ္ရင္း အကိုဘယ္သြားခ်င္လဲ ဟုႏွင္းပြင့္က တိုးတိုးေမးသည္။။။

"ႏွင္းပြင့္နဲ႕ အကို ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာခ်င္တယ္။။။"

"ဒါဆို လိပ္ျပာကန္ကိုပဲ သြားမယ္ေလ အကို။။။"

ေကာင္းသားပဲ ဟုေျပာေတာ့ သူ႕လက္ထဲ ဆိုင္ကယ္ေသာ့ေလး ထိုးေပး၏။။ ႏွင္းပြင့္တို႕ အိမ္က ဘုရားလမ္းထဲမွာမို႕ သူဆိုင္ကယ္ကို အသာေမာင္းထြက္ရင္း လိပ္ျပာကန္ဘက္သို႕ ဦးတည္လိုက္သည္။။ လိပ္ျပာကန္ေရာက္ေတာ့ ငါးစာထုပ္ ဝယ္ျပီး ရွင္ဥပဂုတၱ ေက်ာင္းေဆာင္ေလးေရွ႕မွာ ငါးစာအတူ ေကၽြးရင္း စကားေတြ ေျပာျဖစ္သည္။။ သူ႕ရင္ထဲမွာ အေတာ္ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ရွိေနရတာ ကုိေတာ့ ဘာသာသတိထားမိ၏။။။

"အကို႕ အေၾကာင္းေတြေတာ့ ႏွင္းပြင့္ အကုန္သိျပီးျပီလို႕ ထင္တယ္။။ ႏွင္းပြင့္အေၾကာင္း အကို႕ကို ေျပာျပပါလား။။။"

"ဟုတ္ကဲ့အကို။။ ႏွင္းပြင့္နာမည္က ခ်စ္ႏွင္းပြင့္ပါ။။ ေတာင္ငူတကၠသိုလ္ကေန ရူပေဗဒ အထူးျပဳနဲ႕ ဘြဲ႕ရထား ပါတယ္။။ အခု ပဲခူးျမိဳ႕မေစ်းၾကီးထဲမွာ အထည္ဆိုင္ ဖြင့္ထားပါတယ္။။ ႏွင္းပြင့္ အသက္ ၂၃  ႏွစ္ျပည့္ျပီးပါျပီ။။ တျခား ေထြေထြ၊ ထူးထူးေတာ့ မရွိပါဘူးအကို။။"

"ဒါဆိုႏွင္းပြင့္က အကို႕ထက္ ၅ ႏွစ္ေလာက္ ငယ္တာေပါ့ေနာ္။။ အကို႕ကို လက္ထပ္ဖို႕ ႏွင္းပြင့္ တကယ္စိတ္ထဲကေရာ သေဘာတူရဲ႕လား။။"

"ႏွင္းပြင့္ခုခ်ိန္ထိ ခ်စ္သူဆိုတာ မရွိခဲ့သလို မိဘစကား နားေထာင္ရင္ တစ္သက္လံုး အပူပင္ကင္းရတယ္ ဆိုတာကိုယံုလို႕ လက္ခံခဲ့တာပါအကို။။"

"ဟိုေလ.. အကို႕မွာအရင္က.."

"ေတာ္ပါေတာ့အကို.. အန္တီရီရီေျပာျပလို႕  ႏွင္းပြင့္အကုန္ သိထားျပီးသားပါ။။ စိတ္မေကာင္းစရာ အတိတ္ကို ျပန္အစ မေဖာ္ပါနဲ႕ေတာ့။။ ႏွင္းပြင့္ နားလည္ပါတယ္။။။"

သူ႕စကားကိုျဖတ္၍ ေျပာလာေသာ သူမေလးမ်က္ႏွာကို ေငးၾကည့္ရင္း သူ႕ရင္ထဲ အမည္မေဖာ္တတ္ေသာ ခံစားခ်က္ေလး ျဖစ္တည္လာေလသည္။။ ေၾသာ္..ရင္ခုန္သံေၾကာင့္ ျဖစ္တည္လာေသာ ခ်စ္ျခင္း ခံစားခ်က္ေလး တစ္ခုပါလား။။။






***************************************




"ဟဲလို  အမိန္႕ရွိပါရွင္။။"

"ႏွင္းပြင့္ အကိုပါ ။။ မင္းညိဳ။။"

သူအလုပ္လုပ္ေနရင္း ႏွင္းပြင့္ကို သတိရလာသျဖင့္ ဖုန္းဆက္လိုက္ မိျခင္းပါ။။ ႏွင္းပြင့္တို႕ အိမ္က ျပန္လာျပီးတည္းက အျဖစ္သည္းေနေသာ သူ႕ကို သူငယ္ခ်င္းမ်ားကပင္ အျမင္ကတ္ေနေလျပီ။။ ကတ္လည္း မတတ္ႏိုင္ေတာ့။။ ခ်စ္သူဆံုးပါးခဲ့သျဖင့္ ေသဆံုးသြားျပီ ထင္ခဲ့ေသာ သူ႕ရင္ခုန္သံတို႕ တဖန္ေမြးဖြား ရွင္သန္လာေနျပီ မဟုတ္လားေလ။။ သူ႕အခ်စ္တို႕က ခ်စ္ႏွင္းပြင့္ေၾကာင့္  ျပန္လည္ႏိုးထ လာခဲ့ေလျပီတည္း။။။

"ဟုတ္ကဲ့အကို ေျပာေလ။။။"

"ႏွင္းပြင့္ကို  အရမ္းသတိရေနလို႕။။ အဲဒါညေနအားလား။။ အကိုလာခဲ့ခ်င္တယ္။။။"

"ဟုတ္ပါျပီ အကိုရယ္။။ လာခဲ့ပါ။။ ႏွင္းပြင့္ ဒီေန႕ ဆိုင္ေစာေစာ သိမ္းလိုက္ပါ့မယ္။။"

"အိုေက ႏွင္းပြင့္။။ အဲဒါဆို ညေန  ၆ နာရီေလာက္  "ေတာင္ထိပ္ပန္း" မွာ အကိုေစာင့္ေနမယ္ေနာ္။။"

ဟုတ္ကဲ့ပါဟုေျပာရင္း ႏွႈတ္ဆက္ကာ ဖုန္းခ်သြားေတာ့ သူ ယိခနဲ ထေအာ္သည္။။ ေဒးဗစ္ႏွင့္ မ်ိဳးၾကီးက ဒီေရာဂါေတာ့ ကုမရေတာ့ဘူး ဖိုးေအာင္ေရဟု အပင္ေပါက္မ်ားကို ေနရာခ်ေနေသာ ေအာင့္ေအာင့္ကို လွမ္းေအာ္ေျပာၾကသည္။။ တတ္ႏိုင္ဘူးကြာ လစ္ပီဟု ေအာ္ေျပာရင္း သူတို႕သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ စုေပါင္းစိုက္ပ်ိဳးေရးျခံေလးထဲမွ ဆိုင္ကယ္ကို ေမာင္းထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။။ ဆယ္မိုင္ကုန္းႏွင့္ ပဲခူးက မေဝးလွေပမယ့္ ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ပင္ တစ္နာရီနီးပါး ေမာင္းရတာမို႕ နီးသည္လည္း မဆိုသာေပ။။။

"ႏွင္းပြင့္  အကိုတို႕ လက္ထပ္ၾက ရေတာ့ေအာင္ေနာ္။။။"

"ဟင္.. ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ  အကိုရဲ႕။။  ျဗဳန္းစားၾကီး။။ အိမ္ကို လာသြားတာမွ ၂ လမျပည့္ေသးဘူး။။။"

"လူၾကီးေတြကလည္း ျမန္ႏိုင္သမွ် ျမန္ျမန္ လက္ထပ္ပါလို႕ ေျပာေနၾကတာေလ။။ ျပီးေတာ့ အကိုလည္း ႏွင္းပြင့္နဲ႕ ခြဲမေန ခ်င္ေတာ့ဘူး။။"

ဘာျဖစ္လို႕တုန္း အကိုရဲ႕ဟု  လၻက္ရည္ခြက္ကို ေမႊေနရင္းမွ တိုးတိုးေမးေတာ့ သူ ႏွင္းပြင့္ မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ျပီး  ႏွင္းပြင့္ကို ခ်စ္လို႕ေပါ့ ဟုေျဖလိုက္သည္။။။ အို..ဟု အာေမဋိတ္သံျပဳရင္း သူမေခါင္းငံု႕သြား၏။။။

"ဟုတ္တယ္ႏွင္းပြင့္.. အကိုအရင္ကလည္း ခ်စ္ခဲ့ဖူးတယ္။။ အကိုမညာပါဘူး။။ သူေသဆံုးသြားေတာ့ အကို အရမ္းခံစားခဲ့ရတယ္။။ အကို႕ရင္ခုန္သံေတြပါ ေသဆံုးျပီး  အခ်စ္ေတြပါ ဆိတ္သုဥ္းသြားခဲ့ျပီလို႕ ထင္ထားခဲ့တာ။။ ဒါေပမယ့္ ႏွင္းပြင့္ကို စေတြ႕လိုက္တဲ့ေန႕ကေတာ့ အကို႕အခ်စ္ေတြ၊ ရင္ခုန္သံေတြ တဖန္ျပန္လည္ ရွင္သန္လာျပီဆိုတာ နားလည္လိုက္တယ္။။ ႏွင္းပြင့္ကို အကို အရမ္းခ်စ္တယ္။။ အကို႕ အခ်စ္ဦးမဟုတ္ခဲ့ေပမယ့္ ႏွင္းပြင့္က အကို႕ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးနဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်စ္ပါပဲ။။။"

သူ႕စကားေတြကို ေခါင္းေလးငံု႕ နားေထာင္ေနရင္း သူမလက္သည္းေလးေတြက စားပြဲခံုကို အေၾကာင္းမဲ့ ျခစ္ေနတာ ေတြ႕ရသည္။။ သူမခ်င့္မရဲျဖင့္ သူမလက္ေလးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း အကို႕ကို တစ္ခုခု ျပန္ေျပာပါလားႏွင္းပြင့္ရယ္ ဟုတိုးတိုးေျပာလိုက္မိသည္။။

"အကို မေလးရွားမွာ ရွိေနတုန္းတည္းက ေမေမတို႕နဲ႕ အကိုတို႕အိမ္ကို ႏွင္းပြင့္ အလည္ေရာက္ခဲ့တယ္။။ အကို႕ဓာတ္ပံုကို အန္တီရီရီျပလို႕ ႏွင္းပြင့္ အကိုနဲ႕ရင္းႏွီးေနတာ ၾကာပါျပီ။။ အန္တီေျပာျပတဲ့ အကို႕ အေၾကာင္းေတြ သိရေတာ့ ႏွင္းပြင့္အကို႕ကို အရမ္းသနားတာပဲ။။ အကိုရယ္.. အကိုကႏွင္းပြင့္ကို မသိခင္ထဲက ႏွင္းပြင့္စိတ္ထဲမွာ အကိုေရာက္ေနတာပါ။။။"

သူမရဲ႕ တိုးတိုးစကားသံေလး အဆံုးမွာ သူ႕တစ္ကိုယ္လံုး ေျမာက္တက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။။ ဒါဆို  ႏွင္းပြင့္လည္း အကို႕ကို ခ်စ္တယ္ေပါ့ေနာ္ ဟုအေလာတၾကီး ေမးလိုက္ေသာ သူ႕အသံအဆံုးမွာ သူမက ရွက္ျပံဳးေလးႏွင့္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။။ အိုးးးးးးးးးးးးေပ်ာ္လိုက္သည့္ ျဖစ္ျခင္း။။ ဘဝတစ္ေလ်ာက္ ေသာက္ခဲ့ဖူးေသာ လၻက္ရည္မ်ားထဲ ထိုညေနက ေသာက္လိုက္ရသည့္ လၻက္ရည္က အရသာအရွိဆံုးဟု သူသတ္မွတ္ လိုက္ေလေတာ့သည္။။။







****************************************





"ကိုကို ဒီလကုန္ရင္  ႏွင္းပြင့္တို႕  လက္ထပ္ေတာ့မွာေနာ္။။ ကိုကို ဘယ္လိုခံစားရလဲ။။"

"ေပ်ာ္တာေပါ့ ႏွင္းပြင့္ရယ္။။ ကိုကိုအရမ္းကို ေပ်ာ္တာေပါ့။။ ေျပာမျပ တတ္ေအာင္ကို ေပ်ာ္တာေတြ ေဟာဒီ ေရႊေမာ္ေဓာ ဘုရားၾကီး သက္ေသ ထားရဲပါရဲ႕။။။"

ကိုကိုကေတာ့ပိုျပီ ဟုေျပာရင္း ေရႊေမာ္ေဓာဘုရားၾကီး၏ ငလ်င္ေၾကာင့္ေျမခခဲ့ရေသာ ထီးေတာ္ေဟာင္းေနရာတြင္ အေမႊးတိုင္ ထြန္းညွိပူေဇာ္ထားေသာ အက်န္အတိုေလးမ်ားကို ေသခ်ာထိုးစိုက္ ပူေဇာ္ရင္း တတြတ္တြတ္ ဆုေတာင္းေနသည္။။ သူၾကည္ႏူးစြာျဖင့္ ခ်စ္သူမ်က္ႏွာကို တစိမ့္စိမ့္ေငး ၾကည့္ေနမိေတာ့ ကိုကိုလည္းပူေဇာ္ေလ၊ ဆုေတာင္း တကယ္ျပည့္တယ္ ကိုကိုရဟု လွည့္ေျပာ၏။။ ေအးပါ၊ေအးပါ ဟုေျပာရင္းသူလည္း သူမလုပ္သလို လုိက္လုပ္ရင္း ဒီတစ္သက္ ခ်စ္ရေသာႏွင္းပြင့္ႏွင့္ ခဏေလးပင္ မခြဲရေစေၾကာင္း ဆုေတြေတာင္းေနလိုက္မိသည္။။ လက္ထပ္မည့္ရက္ကို သတ္မွတ္ျပီးျဖစ္၍၊ ျပင္ဆင္စရာမ်ားကို မေမာႏိုင္၊မပမ္းႏိုင္ အတူျပင္ဆင္ေနခဲ့ ၾကတာျဖစ္သည္။။ အားလပ္ရက္တိုင္းလည္း ပဲခူးျမိဳ႕ထဲလိုက္လည္လိုက္၊ စိုက္ပ်ိဳးေရးျခံသို႕ လိုက္လည္လိုက္ျဖင့္ အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္ေနၾကေသာ သူတို႕စံုတြဲအား လိုက္လည္းလိုက္တဲ့ေကာင္ေတြ ကြာဟု ေျပာရင္း ထပ္တူလိုက္ေပ်ာ္ေပးေနေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုလည္း မင္းညိဳ တစ္ဝိုင္းလုပ္ေပးဖို႕ စီစဥ္ထား၏။။။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူလည္း အတိတ္ကိုေမ့၍ ေမြးရပ္ေျမမွာ အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္ေနေလျပီ။။ အခ်စ္ဆိုတာ ဇာမဏီငွက္မ်ိဳးလို ေသဆံုးသြားျပီးမွလည္း ျပန္လည္ရွင္သန္ ႏိုးထ လာတတ္ေၾကာင္း သူလက္ခံေနျပီျဖစ္သည္။။ ခ်စ္သူကို အိမ္ျပန္ လိုက္ပို႕ေပးျပီး လူၾကီးေတြအလစ္ ပါးေလးကို ခိုးနမ္းလိုက္ေတာ့ ကိုကိုေနာ္ဟု ရွက္ျပံဳးေလးႏွင့္ ရင္ဘတ္ကိုထုသည္။။ ျပီးမွ ဆိုင္ကယ္ကိုေသခ်ာစီးေနာ္ မဂၤလာေဆာင္ခါနီး ဆိုေတာ့  အဖ်က္ ဝင္တတ္တယ္ကုိကုိရဟု စိုးရိမ္တၾကီးမွာေန၏။။ စိတ္ခ်ပါႏွင္းပြင့္ရ၊ ကိုကိုသြားေတာ့မယ္ေနာ္ ဟုေျပာရင္း သူဆိုင္ကယ္ကို ေမာင္းထြက္ လာခဲ့လိုက္သည္။။ ေရွ႕တည့္တည့္မွ တုိက္ခတ္လာေသာ ေလျပည္ကို တဝၾကီးရွဴရႈိက္ရင္း လွပေကာင္းမြန္လာေတာ့မည့္ သူ႕အနာဂတ္ကိုေမွ်ာ္ေတြး ရင္ခုန္ရင္းျဖင့္ မင္းညိဳမ်က္ႏွာၾကီးက ျပံဳးျဖီးျဖီးၾကီးျဖစ္လာ ခဲ့ေလေတာ့သည္။။ အခ်စ္ျဖင့္ မြမ္းမံ၊ထံုမြမ္းအပ္ေသာ ေက်နပ္ဖြယ္ အနာဂတ္တစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ရေတာ့မည္ မဟုတ္ပါလား။။။
 
 ***************************************
 
 
 
 
ေလးစားလ်က္
အလင္းသစ္


4 comments:

  1. ေပ်ာက္ခ်က္ေကာင္းေနတာ စာေကာင္းေတြေရးေနတာကုိ
    မင္းညွိလိုပဲၿမန္မာၿပည္ၿပန္ခ်င္လိုက္တာ:P

    ReplyDelete
  2. ကိုၾကီးေရ
    ဝတၳဳတိုေလးဖတ္သြားတယ္
    အဲဒီအထဲကလိုအခ်စ္ျဖင့္ မြမ္းမံ၊ထံုမြမ္းအပ္ေသာ
    ေက်နပ္ဖြယ္ အနာဂတ္တစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရပါေစဗ်ိဳ႕...:D

    ReplyDelete
  3. ဟန္ၾကည္February 17, 2012 at 5:10 AM

    အေရးအသားပိုင္း ေခ်ာေမြ႔တာ သေဘာက်မိပါရဲ႕...ဒီဇာတ္လမ္းမွာေတာ့ ဇာတ္မသိမ္းခင္မွာ နဲနဲတင္လိုက္သင့္တယ္လို႔ ယူဆမိတယ္...အတက္ပိုင္းသိပ္မေရာက္ခင္မွာ ဆြဲခ်သြားသလို ျဖစ္ေနသလားလို႔...

    အလြယ္တကူ ရွာလို႔ရေအာင္ လင့္ခ္ခ်ိတ္ထားလိုက္ပါတယ္...

    ReplyDelete
  4. လူမေသေရႊ႕အခ်စ္လဲမေသပါဘူးေနာ္
    စာအေၾကြးေတြဆပ္ေနတာေလ
    ခင္မင္တဲ႔ sis jasmine

    ReplyDelete

စာဖတ္သူရဲ႕မွတ္ခ်က္တိုင္းဟာ၊စာေရးသူအတြက္အားေတြပါ။။