ရင္ခြင္ဦးမွ အျပန္...

လြမ္းလို႕ဆိုျပီး ဖြင့္ဖတ္လိုက္ကာမွ

ဒုကၡရဲ႕ စာမ်က္ႏွာျဖစ္ေနတယ္

ဘဝရယ္...

နဂိုၾကမ္းတဲ့လႈိင္းမို႕ မုန္တိုင္းမဆန္ပါရေစနဲ႕ေတာ့။။

 အဲဒီ...

အသက္ဓာတ္မပါတဲ့ အျပံဳးတစ္ခုနဲ႕တင္

ႏွလံုးသား အတုဆိုတာ

ကမၻာေျမကို သက္ေသျပဳရဲတယ္။။

ငါ့ရဲ႕... ေဟာဒီ ည

ေမွာင္မိုက္တယ္ ညွိဳ႕ငင္တယ္

ဒါေပမယ့္...

ၾကယ္စင္တစ္စင္းေတာင္ မလင္းခဲ့ဘူး။။

တယုတယနဲ႕ ျပန္စတဲ့ ဘဝကိုမွ

သူမက ပန္းဦးပန္ျပခဲ့တယ္

အရည္းၾကီးမရယ္..

ရာဇဝင္ထဲမွာ မင္းကိုထားခဲ့ပါရေစ။။

တကယ္ဆို...

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕လို႕

မင္းအတြက္ ဖြဲဖြဲေလးရြာခ်ခ်င္ခဲ့တာ

ငါ့စိတ္ကူးေတြမ်ား ခမ္းနားလြန္းခဲ့သလားကြယ္။။

ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ...

ကႏၱာရမို႕လားမသိဘူး ေရဆာတယ္

ဒီေဆာင္းဦးေပါက္မွာ

အိမ္တစ္ေခါက္ အေရာက္ျပန္ဦးမယ္။။

မွင္နီမ်ားခဲ့တဲ့ ေကာင္မို႕

ဓူဝံၾကယ္ကို ေတာင္အရပ္ မပို႕ႏိုင္တာမဟုတ္ပါဘူး၊

တကယ္ဆို

မိုးၾကိဳးပစ္တာကို ကာဖို႕အတြက္

ငါလည္း ထန္းလက္ကို လိုအပ္တာေပါ့။။ 

 

တကယ့္ တကယ္က်

လိုခ်င္တာ မရခဲ့တိုင္းမွာ

ေဟာဒီႏႈတ္ခမ္းေတြက တျခမ္းျပံဳးတယ္။။

ေလးစားလ်က္
အလင္းသစ္
၂၉.၈.၂၀၁၂ (ဗုဒၶဟူး)