မငိုပါနဲ႕ေတာ့..အေမ
လူတကာရဲ႕မ်က္လံုးမွာ ျပက္လံုးအေနနဲ႕
"က"ခဲ့ရတဲ့ညေတြအတြက္
ဒီမနက္မွာေတာ့ သူတို႕အသက္ေတြနဲ႕
ျပည္သူ႕မ်က္ရည္တခ်ိဳ႕ကို
ယို႕ယို႕ေလး သုတ္ေပးသြားခဲ့တာပါ
ဘယ္သူေတြမွ သိစရာမလိုပါဘူးအေမ။။
Saturday, December 31, 2011
Friday, December 23, 2011
" ဒီဇင္ဘာပိတ္ရက္မွာ ဘာေတြလုပ္မယ္" အျဖဴေရာင္နတ္သမီးတဂ္ပို႕စ္
တဂ္ပို႕စ္တစ္ခု တဂ္ထားေၾကာင္း အမေတာ္ အျဖဴေရာင္နတ္သမီးက ေျပာလို႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ " ဒီဇင္ဘာပိတ္ရက္မွာ ဘာေတြလုပ္မယ္" ဆိုတာေျပာျပေပးဖို႕ တဂ္ထားတာ ျဖစ္ေနပါတယ္။။ အဲဒီလို အတဂ္ခံလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဒီဇင္ဘာကေတာ့ လံုးဝကို မပိတ္ေသးဘူးေလ။။ ေရးေျဖ၊ ႏႈတ္ေျဖေတြနဲ႕ ခ်ာလပတ္လည္ ေကာင္းေနတုန္း ရွိပါေသးတယ္။။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ေျပာတဲ့ Christmas အမွီေတာ့ တဂ္ပို႕စ္ကို ေရးမွလို႕ေတြးျပီး အခုေရးလိုက္တာပါ။။
Sunday, December 18, 2011
လမ္းခြဲေတး
အေငြ႕ပ်ံတတ္တဲ့ သေဘာတရားထဲမွာ
နင့္အခ်စ္ေတြ ပရုပ္လံုးဆန္ခဲ့တယ္
တေရြ႕ေရြ႕ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္းနဲ႕အတူ
တေငြ႕ေငြ႕ ေလာင္ကၽြမ္းခဲ့မႈတစ္ခု
ေတာ္ပါျပီဟာ..
အဲဒါေႏြးေထြးမႈပါလို႕ နင္မႏွစ္သိမ့္နဲ႕ေတာ့။။
Monday, December 12, 2011
"ေလလႈိင္းေပၚက ခ်စ္တဲ့သူ"
(၁)
တိုးတက္လာသည့္ ေခတ္အေျခအေန မ်ားထဲတြင္ အင္တာနက္ဆိုတာလဲ ပါဝင္လာခဲ့သျဖင့္ ေခတ္ေရစီးထဲမွ ေခတ္လူငယ္ သက္ေနာင္တစ္ေယာက္ အင္တာနက္ခ်စ္သူ ဆိုတာႏွင့္ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတာ ဆန္းသည္ဟု မဆိုႏိုင္။။ "တိမ္လႊာနဂါး သူရဲေကာင္းမ်ား" ဆိုသည့္ တရုတ္သိုင္းကားထဲမွ အိမ္မက္ခ်စ္သူကဲ့သို႕ပင္ သက္ေနာင္လည္း အင္တာနက္ခ်စ္သူ ဆိုတာကို စြဲစြဲလမ္းလမ္း ရူးသြပ္စြာ ခ်စ္ခဲ့ဖူး၏။။ မထင္မွတ္ပဲ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ Gtalkမွာ ရင္းႏွီးခင္မင္ခြင့္ ရခဲ့တာက စခဲ့ေသာ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ခု။။
Friday, December 2, 2011
ရိတ္သိမ္းျပီးစီးျခင္း
ဘာစကားကို ဆိုဆို၊ ဘယ္အရပ္ကို သြားသြား
လားရာမတူမွ်ရင္ေတာ့ လက္မျပလည္း
လမ္းခြဲတာပါပဲ။။
Wednesday, November 30, 2011
ဒီဇင္ဘာ မ်က္ရည္စက္မ်ား
"အတူသြားဖူးတဲ့ေနရာေတြ
အေတြးထဲျမင္ေယာင္ေတာ့
ရင္ထဲမွာျပင္းရွရွ သတိေတြရတယ္...
အတူေျပာဖူးတဲ့စကားသံေတြ
ျပန္ျပန္ျပီးၾကားေယာင္ေတာ့
ရင္ထဲမွာျပင္းရွရွ သတိ္ေတြရတယ္...
ရင္အပူကိုဟန္ေဆာင္ဖံုးရင္းက
မလြယ္တဲ့အဆံုးမွာ(ငါေလ)
လံုးလံုးၾကီးသတိရ အရမ္းအရမ္းကို
လြမ္းရတယ္ သစၥာေရ..။။။"
****************************
(၁)
သစၥာႏြယ္
"ေမေမေရ မီး ကိုကို႕သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ သြားလည္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္။။"
ဆိုင္ကယ္ကို ေမေမမသိေအာင္ အသာတြန္းထုတ္ရင္း အိမ္ဝသို႕ေရာက္မွ သစၥာ လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္သည္။။
Sunday, November 27, 2011
ေရခဲစိမ္ဇာတ္သိမ္း
အတိတ္ကိုမေတြးခ်င္ခဲ့ဘူး
အရိပ္ေတြက ဆိုးလြန္းတယ္ေလ
အိုကြယ္..ေခၽြးသိပ္ခြင့္ရမလားလို႕ ဝင္လာခဲ့မိပါတယ္
ရင္ဝကိုေဆာင့္ကန္ခံရမွ
ႏွလံုးသားေခၽြးတပ္ စခန္းမွန္းသိခဲ့ရတယ္
မျမင္တတ္တဲ့အတူတူေတာ့ ကန္းေနလိုက္တာပိုေကာင္းပါတယ္။။
Monday, November 7, 2011
ဒီေဆာင္းတစ္ည
ဘယ္သူေျပာတာလဲကြယ္ ေဆာင္းမနက္ခင္းတဲ့
ရင္ဘတ္ထဲက ဟိုးတစ္ေနရာမွာေတာ့
ကိုယ့္နံရိုးက ကိုယ့္ျပန္ထိုးသတ္တာခံလိုက္ရ
ႏွင္းစက္ေတြ အက္စစ္ေျပာင္းျပီး
ငါ့ရင္ဘတ္ေပၚမ်ား ေလာင္းခ်လိုက္ေလသလား
ႏွလံုးသားထဲမွာ ခါးးးးးတယ္...။။
Tuesday, November 1, 2011
အေမွာင္သို႕ လြန္ေျမာက္ခ်ိန္
ေႏြဦးမွာ ေလရူးေတြ တျဖဴးျဖဴး တိုက္ခတ္ေန၏။။ ျခံေထာင့္က မန္က်ီးပင္ၾကီးေအာက္ရွိ ကြပ္ပ်စ္ေလးထက္မွာ ေရေႏြးကရား အျဖဴေရာင္တစ္လံုးႏွင့္ ပန္းကန္လံုးတစ္လံုးကို အေဖာ္ျပဳျပီး ထူအမ္းအမ္း မ်က္ႏွာႏွင့္ ယမကာရစ္မူးေနသည့္ အသက္(၃၅)ေလာက္ရွိသည့္ လူရြယ္တစ္ေယာက္။။ သူ႕ေဘးမွာေတာ့ အသက္(၂၅)ေလာက္အရြယ္ လူရြယ္တစ္ေယာက္က နာမည္ၾကီး ယမကာပုလင္း တစ္လံုးကို ကမ္းေပးေနသည္။။
"ေဟ့ေကာင္ ညီညီ။။ မင္းတို႕ေခတ္ၾကီးက ေျပာင္းလဲခ်င္တိုင္း ေျပာင္းလဲ၊ ေဖာက္ျပန္ ခ်င္သလို ေဖာက္ျပန္ျပီး ရုပ္ဝတၱဳတိုးတက္ လာတာကလြဲလို႕ ကိုယ္က်င့္တရားကို ထိန္းေက်ာင္းခြင့္ မရေတာ့တဲ့ ေခတ္ဆိုးၾကီးပါကြ။။ အဲဒီေခတ္ဆိုးၾကီးရဲ႕ ထြက္ကုန္ေတြကို ငါမသံုးဘူး။။ မေသာက္ဘူးကြာ။။ ျပန္ယူသြား။။"
Tuesday, October 25, 2011
ဒီလမ္းေလးက သိပါတယ္
စာေတြကမ်ား၊ အလုပ္ေတြကမ်ားနဲ႕ ဒီၾကားထဲ စာေရးဖို႕လည္း စိတ္ကမပါေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘာမ်ားျဖစ္ေနလဲ ျပန္ျပီး ဆန္းစစ္ၾကည့္မိတယ္။။ ေတြ႕လိုက္ရတာက ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ဘတ္နဲ႕ တစ္ထမ္းၾကီးပါဗ်ာ...အလြမ္းေတြ ေျပာပါတယ္။။ တမ္းတမိတာေလးေတြ သက္ဆိုင္သူ သိေစဖို႕ပဲဆိုဆို ရင္ဖြင့္ျပခ်င္တယ္။။ တကယ္လို႕မ်ား အလည္လာရင္းနဲ႕ ရင္ဘတ္ခ်င္း မတိုက္ဆိုင္လို႕ ခံစားမရခဲ့ရင္လည္း နားလည္ေပးျပီး ေခတၱ၊ခဏေလးေတာ့ သည္းခံေပးပါလို႕ပဲ ေမတၱာရပ္ခံပါရေစေတာ့။။။
Sunday, October 9, 2011
ေခတ္၏ေနာက္ကြယ္
ဒိုးဒိုးဒန္႕ဒန္႕ ေရာင္စံုစလိုက္မီးမ်ား ေအာက္မွာ ျမဴးထူးေပ်ာ္ပါး ေနၾကေသာ လူေတြကို ေငးၾကည့္ရင္း စိတ္ေတြက်ဥ္းက်ပ္လြန္း ေနေပမယ့္ ေအာင္စိုးတစ္ေယာက္ သည္းခံျပီး ေနေနရ၏။။ ေကသီ့ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ျပီး စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕ေအာင္ ေျပာဆိုေနတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။။ မဟုတ္ေသးပါဘူးဟု မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ရင္း ေကသီ့ကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမလက္ထဲမွာ ပယင္းေရာင္ရင့္ရင့္ အရည္တစ္ခ်ိဳ႕ပါတဲ့ ကလပ္ခြက္တစ္ခြက္။။ ေကသီ အရက္ေတြ ေသာက္ေနတာပါလား။။ ပံုမွန္ဆို စကားနည္းသေလာက္ အရွက္ၾကီးလွေသာ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူကို မခ်င့္မရဲ လွမ္းၾကည့္ လိုက္ရင္း ေအာင္စိုး စိတ္ေတြက တစ္ခုခုကို အလိုမက် ျဖစ္ေနသည္။။
Friday, October 7, 2011
တစ္ျခမ္းျပတ္ စြယ္ေတာ္
ႏွစ္ကိုယ္တူဘဝတဲ့ ဟစ္ေၾကြးခဲ့ၾကတယ္
ေခတ္ေတြ ေဆြးပ်က္သြားရင္ေတာင္
ေဝးရက္ေတြ မၾကံဳေၾကးတဲ့
အခုက်ေတာ့လည္း စြယ္ေတာ္ပင္ေတြ
ပိုးက်ခဲ့ျပီလား
ပံုပ်က္၊ပန္းပ်က္နဲ႕ စြယ္ေတာ္ရြက္ေတြ
တစ္ျခမ္းျပတ္ကုန္ၾက။။။
Tuesday, September 27, 2011
စာမ်က္ႏွာ (12/2)
တစ္ေယာက္တည္းလားတဲ့ ေနာက္ကိုအသာငဲ့ၾကည့္ေတာ့
အရိပ္ကိုပဲေတြ႕တယ္
ဟုတ္တယ္..နင္မပါေတာ့ဘူးေလ
ေကာင္မေလးေရ..ခေရာင္းလမ္းမို႕
ဖေယာင္းပန္းေတြမပြင့္တာပါ
ငါနားလည္တတ္ရမွာေပါ့
တစ္ၾကိဳးျပတ္ဂစ္တာနဲ႕ေတာ့ ညီညာတဲ့သံစဥ္ကိုမရဘူးေလ
အခ်စ္ဆီမရူးသြပ္ခဲ့တဲ့ နင့္စိတ္ဓာတ္ကို
ငါက..ဦးညႊတ္မိပါရဲ႕
ရင္ထဲမွာေတာ့ တဆစ္ဆစ္နဲ႕ကို...နာ..လို႕။။
Saturday, September 17, 2011
လေရးႏွစ္ေခ်ာင္းငင္ လူ
တကယ္တမ္းက် မ်က္ကန္းေတြလည္း
တေစၦကိုေၾကာက္တတ္ၾကတယ္
ေမွာက္မွားမိတဲ့အာရံုေတြကို ေၾကာက္အားပိုေပမယ့္
ေနာက္နားက လိုေနတဲ့ ကြက္လပ္ေတြအတြက္
သူတို႕ရဲ႕မနက္ျဖန္ေတြမွာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ဆိုတာ
လစ္လပ္ေနဆဲ။။
Saturday, September 10, 2011
ဘေလာ့ဂါဆိုတာ ဘာလဲ (TAG ပို႕စ္)
တဂ္ပို႕စ္ေတြ တစ္ေခတ္ထ ေနတယ္လို႕ ဆိုရေလမလား။။ အခုထပ္လာ ျပန္ပါျပီ။။ ဘာတဲ့ "ဘေလာ့ဂါဆိုတာ ဘာလဲ" ဆိုပဲ။။ တကယ္က် ဘယ္လို သိမလဲဗ်ာ။။ ကၽြန္ေတာ္က အစ္မေတာ္ ႏွင္းနဲ႕မာယာ ေရးတဲ့ပို႕စ္လို "ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ့ဂါ မဟုတ္ပါ" ဆိုတဲ့ေကာင္ေလ။။ ေက်ာင္းတစ္ဖက္နဲ႕မို႕ စက္တင္ဘာလရဲ႕ မနက္ခင္းတိုင္းကို ဝရုန္းသုန္းကား အသည္းအသန္ ႏိုးထရင္း (တစ္ေႏြလံုး လည္လိုက္ပတ္လိုက္ ေနလာသမွ် Formal ဆန္တဲ့ ေန႕ရက္ေတြနဲ႕ အသားမက်ႏိုင္ ျဖစ္ေနတာေလ..:P:P) ဘေလာ့ေတြ ထဲလည္း လည္ဖို႕ပတ္ဖို႕ အခ်ိန္မရႏိုင္ ျဖစ္ေနတာပါ။။ ဒါေပမယ့္ ဘေလာ့ဂါ ေလာကနဲ႕ေတာ့ အဆက္အသြယ္ မျပတ္ခဲ့ပါဘူးေလ။။ သိတယ္မလား..လူတိုင္းမွာ ဝွက္ဖဲတစ္ခ်ပ္စီ ရွိေနတတ္တယ္ဆိုတာ။။ ကၽြန္ေတာ့္ ဝွက္ဖဲကလည္း ဘေလာ့ေလာကထဲမွာ အနည္းငယ္ ထင္ရွားတဲ့ ဘေလာ့သရဲမို႕ ဘယ္သူ႕ဆီမွာေတာ့ ဘာေလးတင္ျပီဆိုတာ၊ ဘယ္သူ႕စာေလးက ဘယ္လိုေကာင္းတယ္ ဆိုတာေတြ ကိုယ္တိုင္သြား မဖတ္ရေသးေပမယ့္ ျမည္းစမ္းျပီး ျဖစ္ေနတာေပါ့။။( ကိုယ့္ဘာသာ သြားရင္ သူ႕ေလာက္ စံုမွာမဟုတ္ဘူး ဆိုတာကိုေတာ့ ဝန္ခံရမွာပါပဲ..:D:D:D)။။။
Wednesday, September 7, 2011
အတၱကို ေလ်ာ့ခ်ျခင္း
အတၱနဲ႕မာနေတြ ျပည့္က်ပ္ေနတဲ့ မနက္ျဖန္ေတြ
လြတ္ကင္းရာဆီ ေတာင္ပံျဖန္႕လိုက္ခ်င္တယ္
အသက္ရွဴရတာ မဝဘူးကြယ္
တကယ္ဆို ငါကဇင္ေယာ္တစ္ေကာင္
ေယာနသန္လိုေကာင္ဆုိ ပိုမွန္လိမ့္မယ္
အတည့္ပ်ံေနဖို႕ကို ရိုးတယ္ထင္ျပီး
ေျပာင္းျပန္ၾကီး ပ်ံတတ္တဲ့ေကာင္ေလ
တစ္ခါတေလက်ေတာ့လည္း ေလာကၾကီးက
ေျပာင္းျပန္ၾကည့္မွ လွေနတတ္တာမ်ိဳးတဲ့...။။။။
အထာမက်တဲ့ သဘာဝတရားၾကီးက
က်ီစယ္တတ္လိုက္ပံုမ်ား ငါတို႕ေတြရဲ႕ ရိုးသားျခင္းကိုေတာင္
မီးေလာင္တစျပင္လို မည္းေမွာင္ျပာခ်
ယ်ထာဘူတမက်လိုက္ပံုမ်ား
ကဗ်ာလည္းမမွီ၊စာလည္းမမွီ ပန္းခ်ီဆရာ ဒါဗင္ဂ်ီေတာင္
ေဆးပန္းခ်ီ မခ်ယ္ႏိုင္တဲ့အထိ...။။။
Thursday, September 1, 2011
လူမိုက္ၾကီး ေကာင္းမႈ
"ဟဲ့..ေကာင္ေလးရဲ႕ ႏို႕ေအးေခ်ာင္း စားေနျပီပဲ။။ ေတာ္ျပီေလ။။ ဖရဲသီးနဲ႕က မတည့္ဘူးဟဲ့။။"
"ဟင့္အင္း.. စားမွာပဲ။။ သားစားခ်င္တယ္ ဝယ္ေပး။။ ဝယ္ေပးပါဆို...။။"
အခ်ိန္က ညေနရီတေရာအခ်ိန္။။ တစ္ခုေသာ ဘုရားပြဲေစ်းတန္းမွာ ပြဲေစ်းတန္း ေလ်ာက္ေနသည့္ သားအမိႏွစ္ဦး ေျပာေနေသာ စကားသံမ်ား။။ စားခ်င္ရာ မစားရသျဖင့္ ကေလးငယ္က ဝါးခနဲ ေအာ္ငိုသည္။။ ကေလးမိခင္က ေဘးဘီကို အားနာသလို လွည့္ၾကည့္ရင္း ကေလး၏ ပါးစပ္ကို အတင္းပိတ္လိုက္၏။။
"ဟဲ့..မသာေလးရဲ႕..ဒါနင့္ပေထြး အိမ္မဟုတ္ဘူး။။ လူေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႕ ပြဲေစ်းတန္းဟဲ့။။ နင့္ပါးစပ္ကို ပိတ္ထား ၾကားလား။။ မပိတ္ရင္ နင့္ကို ေအာင္ဝင္းက ဖမ္းလိမ့္မယ္။။"
Tuesday, August 30, 2011
Kursk ျမိဳ႕ဆီသို႕ အလည္တစ္ေခါက္
>>>>>> ျပီးခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ေလာက္တုန္းက ကၽြန္ေတာ့္ ဆရာမ (ျမန္မာျပည္မွာ သူတို႕ဘာသာ စကားကို လက္ဦးဆရာ အျဖစ္ လာေရာက္ သင္ၾကားေပးခဲ့တဲ့ ဆရာမ)က သူတို႕ျမိဳ႕ကို အလည္လာဖို႕ ဖိတ္ေခၚခဲ့ပါတယ္။။ စေရာက္တည္းက ေက်ာင္းပိတ္ရက္တိုင္း လာလည္ဖို႕ ေခၚခဲ့ေပမယ့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပျပီး မသြားျဖစ္ခဲ့ဘူးေလ။။
ဒီႏွစ္ကေတာ့ သူလာလည္စဥ္ကလည္း လာခဲ့ဖို႕ အထပ္ထပ္ ေျပာသြားခဲ့ဖူးျပီး၊ အခုလည္း လာသာလာခဲ့ ထမင္းလည္း ခ်က္ေကၽြးပါ့မယ္၊ ၾကိဳက္တတ္တဲ့ ဘီယာလည္း တိုက္ပါ့မယ္၊ အျပန္အတြက္ ကားလက္မွတ္ပါ ဝယ္ေပးပါ့မယ္ ဆိုေတာ့ကာ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သို႕ ျငင္း၍ ရပါေတာ့မည္နည္း။။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ (၂)ေယာက္ လာခဲ့ပါမည္ဟု အာမဘေႏၱ ခံလိုက္ရေတာ့သည္။။ ထို႕ေၾကာင့္ ကုန္ခဲ့ေသာ တစ္ပတ္လံုး ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာက္ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါ၏။။ (အမေတာ္ မဒိုးကန္ ေျပာသလို ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ီပုန္းေနျခင္း မဟုတ္ပါေၾကာင္း။။ ဟဲ..။။) အခုလည္း အမေတာ္ မဒိုးကန္ကပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဗဟုသုတရေအာင္ ပို႕စ္ေလး တင္ေပးပါဆိုလို႕ ကၽြန္ေတာ္ ဒီပို႕စ္ေလး ေရးလိုက္မိတာပါ။။
Monday, August 29, 2011
BLOG DAY အမွတ္တရ တဂ္ပို႕စ္ (by Angelhlaing)
ဟိုေရး၊ဒီေရး Blog ေလးတစ္ခုကို လက္တည့္စမ္း ထားမိေပမယ့္ ဘေလာ့ေဒးရယ္လို႕ ရွိေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ မသိခဲ့ပါဘူး။။ ဒီရက္ပိုင္းထဲလည္း ခရီးသြားလိုက္၊ လမ္းမ်ားလိုက္နဲ႕မို႕ စိတ္နဲ႕ကိုယ္လည္း တယ္မကပ္သလို ဘေလာ့ေလးထဲလည္း အလည္ အေနနဲ႕ေတာင္ ခဏေလာက္ပဲ ေရာက္ေရာက္လာခဲ့မိတယ္ေလ။။ သူမ်ားဘေလာ့ေတြဆီလည္း အလည္မေရာက္ျဖစ္ ျဖစ္ေနတာပါ။။ အဲဒီလို ျဖစ္ေနတာကို သိသိၾကီးနဲ႕ အျမင္ကတ္ ပုဒ္မကိုတပ္ျပီး ကၽြန္ေတာ့ကိုပါ တဂ္ပစ္လိုက္တဲ့ Angelhlaing (ဒီတစ္ခါ ရန္ျဖစ္ရင္ ျပန္မခ်စ္ေတာ့ဘူး။။) ေၾကာင့္ ဒီတဂ္ပို႕စ္ေလးကို ေရးျဖစ္လိုက္ပါျပီဗ်ာ။။ မေရးလို႕လည္းမရ ဘေလာ့ေဒးက (၃၁)ရက္ ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ကပ္ေနျပီေလ။။။
အမွတ္တရေလးေတြ ဆိုတာကလည္း မွတ္ထားတတ္တဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ အမ်ားသားပဲလားဗ်။။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလး ကလည္း အမွတ္သည္းေျခ တကယ္မရွိတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။။ ရက္စြဲေတြကို အမွတ္အသား ျပဳတာနည္းလို႕ အျမဲတမ္း ကြိဳင္တက္ေနတတ္တဲ့သူေလ။။ (ေကာင္ေလးလို႕သာ ေျပာရ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပုခက္မခ်ိတ္ေသး၊ ဖိတ္စာမေဝေသးတဲ့ အသက္ အစိတ္ေက်ာ္ေလးဗ်။။ဟဲ..။။) ဒီဘေလာ့ေလးကို ကိုယ့္သူ႕ဟာသူ လက္တည့္ စမ္းရင္းနဲ႕ ၂၀၁၁ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလမွာ စတင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။။ ခုဆိုရင္ေတာ့ (၈)လတင္းတင္းျပည့္ျပီေပါ့ဗ်ာ။။
Saturday, August 20, 2011
အသိမွတ္မဲ့ ရုန္းထြက္ျခင္း...
နင္႕အတြက္ဆိုျပီး ေခၽြေခၽြခ်ခဲ့တဲ့ မနက္ျဖန္ေတြ
တစ္ခ်က္ေလးေတာင္ ျပန္လွည့္မၾကည့္ခဲ့ဘူး...
နင္ေပ်ာ္ဖို႕အတြက္တဲ့ေလ
ငါ့အတြက္က်ေတာ့ ကမၻာပ်က္ေတးေတြလား...
အၾကိမ္ၾကိမ္ေရးစပ္ရံုနဲ႕အားမရ အသံကုန္ေတာင္ ဟစ္ေၾကြးျပခဲ့
ရက္စက္ေပါ့ မာယာခ်ိဳရယ္...
ငိုေၾကြးသူရင္ဘတ္နဲ႕မွ နင့္အျပံဳးေတြလင္းလက္မယ္ဆိုလည္း
ကမၻာအဆက္ဆက္ ငါ့မနက္ေတြ မ်က္ရည္မ်ားနဲ႕ အတိျပီးေစသား...။။။
Friday, August 12, 2011
ႏွလံုးေသြးတို႕စုဆံုရာဆီသို႕
ဆိတ္ျငိမ္ျခင္းအေမွာင္မွာေတာင္ အိပ္မက္ေယာင္ေဆာင္ျပီး
အိပ္စက္ျခင္းကို ခိုးယူခံေနရမွေတာ့
ငါတို႕ရင္ဘတ္ျခင္းေတြ ထပ္တူျပဳ
ခ်စ္ခဲ့ၾကမႈမွာ အျပစ္မပါေတာ့ပါဘူးခ်စ္သူ။။။
Thursday, August 4, 2011
အမ်က္ေျဖတဲ့အလကၤာ မ်က္ရည္ေတာ့မပါဘူး
စာလံုးမေပါင္းတတ္တဲ့ သစၥာနဲ႕
ခ်စ္ျခင္းကို အသေရဖ်က္၊ ေမတၱာေတြပ်က္သူရဲ႕
မာယာရွင္လက္စြဲ
အေပ်ာ္တြဲစကားေတြမွာ၊ အသိမဲ့စြာသာယာခဲ့လို႕
ခံစားခ်က္ေတြ မဲေမွာင္၊ အထိနာတဲ့က်ားတစ္ေကာင္လို
ငါေလ..အခ်စ္ဆိုတာကို အေရာင္ေတြဆုိးခဲ့ဖူးတယ္။။။
Saturday, July 30, 2011
ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳက္၏ ..... မၾကိဳက္၏ (Angelhlaing Tag Post)
ကိုသက္တန္႕ခ်ိဳ တဂ္ျပီးေတာ့ ဒုတိယပို႕စ္ အေနနဲ႕ ကိုယ့္ေပါင္ ကိုယ္လွန္ေထာင္းဖို႕ အေၾကာင္း ေပၚလာတာပါ။။ ကိုယ့္အေၾကာင္း လူေတြသိမွာ အားၾကီးေၾကာက္လို႕ မေရးခ်င္ဘူးေလ။။(ဘယ္ေရးခ်င္မလဲ ေရးဖို႕ရာ ေကာင္းကြက္က မရွိသေလာက္ပဲေလ...ဟဲ) ကန္႕လန္႕ကာ ေနာက္မွာပဲ ေပ်ာ္ေနခ်င္တာ။။ ခုေတာ့ တဂ္တဲ့သူက တဂ္လိုက္ျပီ ဆိုေတာ့လည္း ေရးျပီးဗ်ာ။။ ကံ(၅)ပါးမွာ ခုခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ မလံုတာ တစ္ပါးပဲရွိပါတယ္။။ (ဘာလဲဆိုတာေတာ့ ေျပာမျပဘူး..ဟီးးး)။။ ဆိုေတာ့ကာ ကၽြန္ေတာ္ အခုေရးသမွ် အမွန္ေတြ ဆိုတာကိုေတာ့ ၁၀၀% အာမခံပါ၏။။ (မယံုရင္ ပံုျပင္မွတ္...:D) သူမ်ားေတြ ေရးထားတာ လိုက္လိုက္ ဖတ္ၾကည့္ျပီး ပညာေတာ့ ယူထားပါရဲ႕။။ အမွားေတြ ပါခဲ့ရင္ေတာ့ ခြင့္လႊတ္ေတာ္ မူၾကပါကုန္။။ တဂ္လုပ္ေပးတဲ့ မ Angelhlaing ကို ဒီေနရာကေန ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ပါရေစ။။
Thursday, July 28, 2011
ေဝးလားဆိုေတာ့ မနီးပါ
(၁)
ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ရဲ႕ ညအခ်ိန္က ေရာင္စံုမီးေရာင္မ်ား ေအာက္မွာ သက္ဝင္လႈပ္ရွားေနသည္။။ ဆူညံပူညံ အသံေတြကို မႏွစ္သက္၍ တည္းခိုရာ ဟိုတယ္ေအာက္ထပ္မွာပဲ ေဝယံေက်ာ္ႏွင့္ မ်ိဳးသန္႕တို႕ စားပြဲတစ္လံုး ယူလိုက္သည္။။ အတူပါလာၾက သူမ်ားကေတာ့ လူငယ္မ်ားပီပီ ခုႏွစ္လႊာအကမ်ား ၾကီးစိုးရာ ေရာင္စံုမီးေရာင္မ်ား ေအာက္သို႕ တိုးဝင္ဖို႕ ထြက္ခြာသြားၾကေလျပီ။။ သေဘၤာေပၚက ဆင္းကာစ လက္ဖ်ားမွာ ေငြသီးေနတဲ့ ကာလတစ္ခုမို႕ လုပ္တိုင္းျဖစ္ေနၾကသည္ မဟုတ္လား။။။
Wednesday, July 27, 2011
မာနခ်င္းျပိဳင္ ဒိုင္မလိုဘူး
ဘာတဲ့လဲ ခ်စ္သူ
ဘဝဆိုတာ စိတ္ကူးယဥ္လို႕မရဘူးတဲ့လား
သြားစမ္းပါကြယ္..
ဂစ္တာတစ္လက္၊ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႕
အင္တာနက္သာရွိေနရင္ ငါ့ဘဝကို ငါေက်နပ္တယ္
မင္းမႏွစ္သက္တဲ့ စရိုက္အမူနဲ႕ အပိုလူငါ့ရဲ႕
ဘယ္သူမွၾကိဳမသိတဲ့ မနက္ျဖန္ေတြက
ငါ့ရဲ႕ ရိုးသားစြာ ၾကိဳးစားမႈနဲ႕
သူ႕အလိုလိုလွလာလိမ့္မယ္..။။။
Sunday, July 24, 2011
ေႏွာင္းေနာင္တ
(၁)
"အကို႕ကို ျမင္ဖူးခ်င္လိုက္တာ အကိုရယ္..။။"
ရွင္ေႏွာင္းရဲ႕ နင့္နင့္နဲနဲ ညည္းတြားလိုက္တဲ့ အသံတိုးတိုးေလးမွာ ေက်ာ္ၾကီး တုန္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။။ ေယာင္ျပီး စမ္းလိုက္မိတဲ့ သူ႕မ်က္ႏွာျပင္က ၾကည့္ေပ်ာ္ ရႈေပ်ာ္ အေနအထားမွာပင္ ရွိမေနခဲ့။။ မွန္ထဲမွာ ျပန္ၾကည့္မိတိုင္း ဝမ္းနည္း အားငယ္ရတဲ့ သူ႕ရုပ္ရည္ အတြက္ ေက်ာ္ၾကီး အေတာ္ကို စိတ္ပ်က္မိေနတာေလ။။ ႏွဖူးျပင္ ေျပာင္ေျပာင္ရဲ႕ အထက္မွာ ခပ္ပါးပါး ဆံပင္ေတြက အေရာင္မြဲမြဲႏွင့္ လိမ္ေကာက္ေကာက္မ်ား။။ ခပ္ထူထူ ႏႈတ္ခမ္းေတြ အေပၚမွာက သိန္းငွက္ ႏႈတ္သီးလို ႏွာေခါင္းပံုက ခၽြန္မေနပဲ ခပ္ေဖာင္းေဖာင္းႏွင့္ ေလးေထာင့္ဆန္ဆန္ မ်က္ႏွာမွာ ဘယ္လိုမွ အထာမက်စြာ ၾကည့္ရဆိုးလြန္းေနသည္။။ အရပ္က ခပ္ျပတ္ျပတ္၊ ခါးကလည္း အနည္းငယ္ ကိုင္းေနသည္။။ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ သူ႕ရုပ္သြင္ကို အေတြးနဲ႕ ျမင္ေယာင္မိေတာ့ သက္ျပင္းကို ခ်လိုက္ရင္း ေက်ာ္ၾကီးက ရွင္ေႏွာင္းရဲ႕ လက္ကို ခပ္တင္းတင္းေလး ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။။
Saturday, July 16, 2011
ႏွစ္ကိုယ္တူ ရည္မွန္းၾကသည္ ဆိုရာဝယ္...
(၁)
"မမ..ေက်ာ့္ကို ခ်စ္ရဲ႕သားနဲ႕ ဘာလို႕ ဟန္ေဆာင္ ေနရတာလဲဟင္။။ မမ ဘာျဖစ္လို႕ ကိုယ့္ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ အစစ္အမွန္ကို ရင္မဆိုင္ရဲတာလဲ။။ ဘာလို႕ ဝန္မခံ ရဲရတာလဲ မမရယ္။။"
အားမလို အားမရ မခ်င့္မရဲစကားကို အံၾကိတ္ရင္း ေက်ာ္ဗညား ေျပာလိုက္မိသည္။။ ပတ္ဝန္းက်င္က လူမျပတ္ေပမယ့္ တိတ္ဆိတ္လို႕ေန၏။။ ႏွစ္ဦးသား၏ သက္ျပင္းခ်သံက တိတ္ဆိတ္မႈထဲမွ က်ယ္ေလာင္ေသာ ျမည္ဟီးသံတစ္ခုလို ျဖစ္ေနသည္။။ ပန္းျခံအတြင္းမွ တျခားေသာ စံုတြဲမ်ားဆီ မ်က္လံုးအၾကည့္ေတြ ေရာက္ေတာ့ ေက်ာ္ဗညား ကိုယ့္အျဖစ္ကိုကိုယ္ အေတာ္ေလး ခံျပင္းမိသည္။။ ဘယ္ကိုသြားသြား အတူတူ၊ ဘာပဲလုပ္လုပ္ တိုင္ပင္ခဲ့ေပမယ့္ မမက ခုထိကို အေျဖမေပးခဲ့ေသး။။ ခ်စ္ခြင့္ပန္ခဲ့တာပင္ တစ္ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မည္ေလ။။ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ မမကို ခ်စ္သူအျဖစ္ တရားဝင္ လက္တြဲခြင့္ ဆိုတာကလည္း ေက်ာ္ဗညား ရင္ထဲက အသည္းအသန္ ေတာင္းဆိုေနတဲ့ ဆႏၵတစ္ခုျဖစ္သည္။။ ခဏၾကာေတာ့ မမက သက္ျပင္းရွည္ တစ္ခုကို ခ်ရင္း
"ေက်ာ္ရယ္.. အခုလိုေနေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္လို႕လဲ။။ အတူတူပဲကို။။"
Sunday, July 10, 2011
ေဘာလံုးပြဲ
(၁)
မိုးတစိမ့္စိမ့္ ေအးေနသျဖင့္ အျပင္မသြားေတာ့ပဲ အခန္းထဲမွာပဲ ေကြးေနလိုက္သည္။။ ရာသီဥတု အရမ္းပူ ေနရာကေန မိုးရြာလာ၍ ေနလို႕ထိုင္လို႕ အလြန္ေကာင္းေန၏။။ တစ္ေယာက္တည္း သီခ်င္းနားေထာင္ရင္း ေကာ္ဖီပူပူေလးကို တစိမ့္စိမ့္ေသာက္ျပီး အေတြးနယ္ခ်ဲ့ေနမိသည္။။ ခဏေနေတာ့ ခံတြင္းက ခ်ဥ္လာ၏။။ ေဆးလိပ္ဗူးထဲမွ ေဆးလိပ္ကိုထုတ္ျပီး မီးျခစ္ကိုဆြဲကာ ေဆးလိပ္ေသာက္ရန္ ေနရာသို႕ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။။
"ေဟ့ေယာင္ ကိုမင္း။။ ဒီည ဂ်ာမနီနဲ႕ ဂ်ပန္ပြဲရွိတယ္ေနာ္။။ မင္းဘယ္ဘက္က အားေပးမွာလဲ။။"
အေပၚထပ္ ေလွကားမွ ဆင္းလာရင္း လွမ္းေမးလိုက္ေသာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ကိုႏိုင္ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ အသာျပံဳးလိုက္ရင္း
"ဂ်ပန္ပဲ အားေပးမွာ ေပါ့ကြ။။ ငါတို႕ျမန္မာ အသင္းသာ တက္လာ ႏိုင္ရင္ေတာ့ ျမန္မာမွ ျမန္မာပဲ။။ မတက္လာ ႏိုင္ေတာ့လည္း အာရွသားခ်င္းပဲ အားေပးရမွာေပါ့။။ ဟုတ္တယ္မလား။။"
Wednesday, June 29, 2011
ထားသစၥာ ခိုင္ျမဲခဲ့ၾကေသာ္လည္း
(၁)
စြပ္က်ယ္အနားစနဲ႕ နဖူးကေခၽြးကို သုတ္လိုက္သည္။။ ေနအေတာ္ျမင့္ျပီမို႕ ထမင္းစား နားလိုက္ရေပမယ့္ ထြန္းၾကည္ စိတ္ထဲေတာ့ သိပ္ေက်နပ္ လွတယ္မဟုတ္ခဲ့။။ ေလွ႕စင္ေပၚက ေလွ႕ခ်လိုက္တဲ့ စပါးေတြက လိုတာထက္ အဖ်င္းေတြ မ်ားေနသည္။။ မိုးဦးက အရင္ႏွစ္ေတြထက္ ေနာက္က်ခဲ့ျပီး မိုးေႏွာင္းကလည္း ေစာလြန္းလွသျဖင့္ သူ႕စပါးပင္ေတြ ထင္သေလာက္ မဖြံ႕ျဖိဳးခဲ့သလို အသီးတင္ႏႈန္းကလည္း အားမရခဲ့။။ အဖ်င္းေတြ မ်ားလြန္းေသာ စပါးပံုကို ၾကည့္ရင္း ထြန္းၾကည္ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။။ ဒီႏွစ္လည္း ထင္သလို မျဖစ္လာခဲ့ပါလား။။ ေထြးျမေရ ငါတို႕ဒီဘဝ ညားခြင့္မွ ရပါဦးေတာ့မလားကြယ္။။။
Monday, June 27, 2011
ခ်စ္ျခင္းနဲ႕တြဲမယ့္လက္တစ္စံု
ကဲ...
ဘယ္သူသိမွာလဲကြယ္...
အဲဒီအျပံဳးတစ္ခုရဲ႕ ဆြဲအားမွာ
ငါအလဲအကြဲ က်ဆံုးခဲ့လိမ့္မယ္လို႕
အေရာင္တစ္ခုခုဖံုးေနမယ္ဆိုရင္ေတာင္
အဲဒီအျပံဳးအတြက္
ငါ့ဘက္ကအသိဥာဏ္ေတြ အေမွာင္ဖံုးလိုက္မယ္
ငါအရမ္းခ်စ္တယ္ခ်စ္သူ။။။
Wednesday, June 22, 2011
ခ်စ္ခဲ့မိ၍ အျပစ္ရွိသည္
သူမနာမည္က ႏွင္းႏွင္းဦးတဲ့။။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေျမလတ္ျမိဳ႕ေလး တစ္ျမိဳ႕ကပါ။။ ဘဝရဲ႕သက္တမ္း သံုးပံုတစ္ပံု ေလာက္ကို သူမ ျဖတ္သန္းျပီးခ်ိန္မွာ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ခဲ့မိျခင္း အတြက္ ဘဝတစ္ခုလံုး ဒဏ္ရာ၊ဒဏ္ခ်က္ေတြ ျပည့္ႏွက္ခဲ့ရျပီး သူမရဲ႕ ႏွလံုးသား တစ္ခုလံုးလည္း ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္နဲ႕ နာက်င္ခံစား ခဲ့ရရွာတာေလ။။
Sunday, June 19, 2011
အနႏၱေက်းဇူးဂုဏ္ရွင္ အေဖ
(၁)
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ လမ္းခြဲျပီးျပန္ထြက္လာေတာ့ ည(၁၁)နာရီ ရွိေနေလျပီ။။။ ေန႕လည္က အေမႏွင့္
စကားကေတာက္ကစ ျဖစ္ျပီး စိတ္ညစ္ညစ္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ထြက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။။။ အေပါင္းအသင္းမ်ား စုဆံုမိခ်ိန္မို႕ ႏွစ္သိမ့္ေဖးမျခင္းစကားမ်ားသည္ အရက္ဆိုင္တည္းဟူေသာ ေနရာတြင္သာ အာရႊင္တတ္ၾကတာေလ။။။ အခုလည္း စိတ္ညစ္ညဴးမႈ အဆင္မေျပမႈမ်ားကို အရက္ေသာက္ရင္း ရင္ဖြင့္စကားဆိုေနၾကတာ ညနက္တဲ့အထိ။။။ ဒီအခ်ိန္ဆို အိမ္မွာလည္း အကုန္အိပ္ေနၾကေရာ့မည္။။။ အေဖေရာ အိပ္ေနေလျပီလား။။။ ညနက္သည္ထိ အျပင္ထြက္ျခင္း၊ အရက္ေသာက္၊ ေလာင္းကစားျခင္းမ်ားသည္ အေဖအလြန္ပင္ ရြံမုန္းတတ္၊ တားဆီးတတ္ေသာ အရာမ်ား။။။
နတ္မိမယ္သို႕ နားေတာ္သြင္း
မငယ္ေတာ့ပါဘူးကြယ္ ငါနားလည္ေနပါျပီ
မနဴးမနပ္မဟုတ္တဲ့ ငါ့ရင္ဘတ္က
ရူးတတ္မွန္းသိရက္နဲ႕ ရေအာင္နမ္းခ်င္တာ
ပဒိုင္းပန္းကို ခင္လို႕ေတာ့မဟုတ္ဘူး
နင့္ကိုခ်စ္လို႕ပါ အိန္ဂ်ယ္။။။
Friday, June 17, 2011
ဝမ္းမနည္းတဲ့ လမ္းခြဲျခင္း
ဆစ္ကနဲ က်ဥ္တက္သြားတဲ့ ငါ့ရင္ဘတ္ထဲ
နင္ပက္လိုက္တာ ဘာအက္စစ္ပါလိမ့္
ခ်ဥ္တူးတူးနဲ႕ခါးတယ္
ေသခ်ာတာကေတာ့ ရီေဝမူးျပီး
ငါ ရူးသြားခဲ့ရတယ္ နင္ေတာ္တယ္ေကာင္မေလး။။။
Saturday, June 11, 2011
ရင္ခုန္ျခင္းရဲ႕ လမင္းေလး
ကမၻာေျမရဲ႕ ေနရာတစ္ခုမွာ
ရင္ခုန္သံေတြအေမွာင္က်ေနတဲ့ ရင္ဘတ္ထဲ
နင္ပဲ အလင္းေတြေပးခဲ့တာေလ
ငါ့အတြက္ေတာ့
နင္က ရင္ခုန္ျခင္းရဲ႕ လမင္းေလးေပါ့။။။
Saturday, June 4, 2011
သိခဲ့ဖူးတဲ့ ခက္ခက္မာ
"အဟြတ္..အဟြတ္..သမီးေလး ခက္မာ ကြမ္းရြက္ျပဳတ္ရည္ေလး ေပးစမ္းပါကြယ္။။ အေမျဖင့္ ေနရခက္လိုက္တာေနာ္။။"
ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ ဆိုးေနေသာ မိခင္ကို ၾကည့္ျပီး ခက္ခက္မာ မ်က္ရည္ဝဲလာမိသည္။။ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ စားဖို႕အတြက္ေတာင္ အလ်င္မီဖို႕ ၾကိဳးစားေနရတဲ့ ဘဝမို႕ ေဆးေကာင္း ဝါးေကာင္းဆိုတာ အေမနဲ႕ မဆိုင္သလိုလို။။ ေဆးျမီးတိုေလးေတြႏွင့္ သက္သာလိုက္ ျပန္ျဖစ္လိုက္ႏွင့္ အေမ့ကိုလည္း သနားလွပါျပီ။။ အေတြးေတြႏွင့္ သက္ျပင္းေမာကို ခ်လိုက္အျပီးမွာေတာ့ အလုပ္သြားဖို႕ကို ခက္ခက္မာ သတိရလိုက္သည္။။
Thursday, June 2, 2011
အေၾကြပန္းရဲ႕ ေလ်ာက္လဲသံ
ေမာင္...
အၾကည့္ခ်င္းအစံုမွာ ဓာတ္လိုက္သလိုတုန္တက္
ရင္ခုန္သံေတြ ဖ်တ္ခနဲရပ္သြားတဲ့ကၽြန္မကို
လွ်ပ္ေပၚ၊ေလာ္လီတယ္လို႕
ေမာင္ေတြးျပီး ရီေနဦးမလား
ကၽြန္မ မရွက္ေတာ့ပါဘူး..ေမာင္။။။
Wednesday, June 1, 2011
သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ မိုးရာသီ
မိုးေကာင္းကင္ၾကီးက မႈန္မႈိင္းညိဳမည္းေနေလျပီ။။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ က်ယ္ေလာင္စြာ ျမည္ဟီးေနေသာ မိုးျခိမ္းသံမ်ားႏွင့္ လွ်ပ္စီး တဖ်တ္ဖ်တ္ အေရာင္ေတြက အသည္းငယ္သူတို႕ ေၾကာက္ရြံ႕ေလာက္ဖြယ္ ျဖစ္ေပၚေန၏။။ က်ိဳက္ထိုျမိဳ႕မွ
စတင္ထြက္ခြာလာေသာ ဆန္နီပစ္ကပ္ေလးတစ္စီး ဘုရားၾကီး လမ္းဆံုသို႕ အေရာက္မွာေတာ့ မိုးက သည္းထန္စြာ
ရြာခ်ေလေတာ့သည္။။ သက္ခိုင္က ကားကို စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ခုေရွ႕မွာ အသာထိုးရပ္လိုက္၏။။ ေဘးမွာ အိပ္ခ်င္မူးတူးႏွင့္ ပါလာေသာ သစၥာညိဳကို လႈပ္ႏႈိးလိုက္ေတာ့ ဘာလဲဟင္ဟု ေယာင္သလိုေျဖျပီး ႏိုးလာသည္။။ သက္ခိုင္က ထီးကိုဖြင့္ျပီး ကားေရွ႕မွ ပတ္ကာ ညိဳ႕ဘက္သို႕ သြားလိုက္ျပီး ညေနစာ တစ္ခုခုစားမယ္ေလ ဟုေျပာလိုက္၏။။ ႏွစ္ေယာက္သား ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့ ထမင္းႏွစ္ပြဲမွာလိုက္ျပီး ညေနစာစားလိုက္ၾကသည္။။ မေန႕ကညက တစ္ညလံုးမအိပ္ခဲ့ရသျဖင့္ အိပ္ေရးပ်က္သည့္ ဒဏ္ျဖင့္ စားလို႕ သိပ္မေကာင္းလွ။။ သက္ခိုင္ႏွင့္ သစၥာညိဳတို႕က ႏွစ္ဖက္မိဘတို႕ အသိအမွတ္ျပဳထားေသာ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးျဖစ္သည္။။
Tuesday, May 31, 2011
၂၁ ရာစု စက္ရုပ္လူ
ဖ်တ္ခနဲ႕ ပြင့္လာတဲ့ တံခါးႏွစ္ခ်ပ္
အားးးးးးးးး ဒီမနက္လည္း
ငါ့စိတ္ဓာတ္ေတြ ညစ္ပတ္ေနဆဲပါလား။။။။
Tuesday, May 24, 2011
ဒီေန႕ နင့္ကိုလြမ္းတယ္
ႏိုးတစ္ဝက္ညေတြနဲ႕ မိုးသာအၾကိမ္ၾကိမ္လင္းသြားခဲ့
မေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့ ပုစၦာေတြအထပ္ထပ္နဲ႕မို႕
ငါ့ရင္ဘတ္ကို ဖြင့္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့လည္း
ငါမွမတတ္တဲ့ အလြမ္းစာေတြပဲေလ
ေကာင္မေလးေရ..
ဒီေန႕လည္း နင့္ကိုလြမ္းတယ္။။။
Friday, May 20, 2011
လတ္တေလာၿဖစ္ေပၚေနေသာစိတ္ဆႏၵေလးမ်ား
တဂ္တဲ့ဗ်ာ။။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုယ့္အရႈပ္ေတြနဲ႕ ကိုယ္လုပ္ေနရင္း ဘေလာ့ေတြဆီ အလည္မေရာက္တာ ၾကာေတာ့ ကိုသက္တန္႕က တဂ္ထားတာကို မသိလိုက္ဘူး။။ မလႈိင္က ေျပာေတာ့မွ ေျပးၾကည့္ရင္း ေတြ႕လို႕ ျပန္ေျဖလိုက္ပါျပီ။။ ဒီလိုေပ်ာ္ဖို႕ အရမ္းေကာင္းတဲ့ အစီစဥ္ေလးကို စတင္ေပးခဲ့တဲ့ မႏၱေလးသားေလး ကိုကိုးအိမ္ကိုလည္း ေက်းဇဴးတင္ပါတယ္။။ ကၽြန္ေတာ့္ကို တဂ္ေပးတဲ့ ကိုသက္တန္႕ခ်ိဳကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း။။။။
(၁)အစားခ်င္ဆံုးေသာ အစားအစာ- ငါးေျမြထိုး စင္းေကာခ်က္ (အရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္။။ ငရုတ္သီးစပ္စပ္ေလးနဲ႕ ခ်က္ထားတဲ့ ငါးစင္းေကာခ်က္ေလး ခုေရးေနရင္းေတာင္ ျမင္ေယာင္မိေသး။။ဟီးးးးးးးးးးးးးး စားခ်င္လိုက္တာ။။။)
Thursday, May 19, 2011
သိသိရက္နဲ႕ဆိုးတာမွ ခ်စ္သူ
လက္က်န္ အေအးခြက္ကို တစ္က်ိဳက္တည္း ကုန္သြားေအာင္ ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။။။ စိတ္ညစ္ညဴးမႈရဲ႕ အမွတ္အသားအျဖစ္ သူ႕မ်က္ေမွာင္ ႏွစ္ခုကေတာ့ စုၾကဳတ္ေန၏။။ နဖူးထက္ဆီမွာလည္း ေခၽြးစက္တို႕ ထင္းထင္းေပၚ လာၾကသည္။။ သက္ျပင္းရွည္ကို ခပ္ျပင္းျပင္းခ်လိုက္ေတာ့ ခ်စ္သူက မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ ေမာ့ၾကည့္လာ၏။။ ခ်စ္သူသက္တမ္း ၾကာရွည္လာျပီမို႕ လက္ထပ္ဖို႕အေရး အတူတူ ေဆြးေႏြးမိေလတိုင္း ေရရာတိက်ေသာ အေျဖမရပဲ စိတ္ညစ္ညဴးျခင္းသည္သာ သူတို႕အတြက္ အဖတ္တင္က်န္ခဲ့ရတာ ခဏခဏလို ျဖစ္ေနၾကေလျပီ။။။ သာမာန္လူတန္းစား ဘဝမ်ားမို႕ ေနာက္ပိုင္းမွ မိဘ၏ ေထာက္ပံ့ေပးမႈကို ေမွ်ာ္လင့္လို႕ ရႏိုင္မွာ မဟုတ္မွန္းလည္း ကိုယ္စီ နားလည္ေနၾကသည္။။ မိဘကို မေထာက္ပံ့ ေပးႏိုင္ေတာ့ရင္ေတာင္ အခက္ခဲ၊ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး တစ္ခုလို အျဖစ္မ်ိဳးေတာ့ ၂ ေယာက္လံုးက မလိုလားၾက။။ ေျဖရွင္းရန္ နည္းလမ္းသည္လည္း ေတြးဆမရ ေဝဝါးလြန္းလွတာေလ။။။
"ကို.. အရမ္းစိတ္ညစ္သြားလားဟင္။။"Tuesday, May 10, 2011
ဘေလာ့ဂ္ေရးသူမ်ားသို႔စာေလးတစ္ေစာင္ – ႏုႏုရည္(အင္းဝ)
ဆရာမႏုႏုရည္(အင္းဝ)က ဘေလာ့ဂါေတြအတြက္ စာတေစာင္ ပို႔ေပးထားတယ္ ဆိုတာ အကို ျမစ္က်ိဳးအင္းက ေျပာလာပါတယ္။ ဘေလာ့ဂါေတြဆီ ပို႔ေပးၿပီး ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာလည္း တင္ေစခ်င္တယ္ဆိုတာ သိခဲ့ရတယ္။ ဘေလာ့ဂါေတြအေပၚ ထားတဲ့ ဆရာမရဲ႕ သေဘာထားကိုလည္း သိခဲ့ရပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ ေရးသူေတြကို ခ်စ္ခင္တဲ့ အတြက္လည္း ၾကည္ႏူးမိပါတယ္.။
ဆရာမရဲ႕ အားေပးစကားေလးေတြ.၊ ဘေလာ့အေပၚထားရိွတဲ့ အားထားမႈေတြက ဘေလာ့ဂါေတြအတြက္ စိတ္ခြန္အား တရပ္လည္း ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ စာေပရူးသြပ္ သူေတြအဖို႕ ခြန္အား ၿဖစ္ေစတဲ႕အတြက္ ဘေလာ့ဂ္ ေရးသူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ အရမ္းပဲ ၾကည္နဴးမွဳေလး ခံစားရပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ ေရးသူမ်ားသို႔ စာေလးတစ္ေစာင္ ဆိုၿပီး ဆရာမရဲ႕ လက္ေရးနဲ႔ ဘေလာ့ဂါမ်ားကို ရည္ရြယ္ၿပီးေရးထားတဲ့ စာေလးကို ဆရာမအား ေလးစားခ်စ္ခင္စိတ္ျဖင့္၄င္း၊ အြန္လိုင္းမွမိတ္ေဆြ ဘေလာ့ဂါမ်ားအား ျပန္လည္ မွ်ေ၀ခ်င္မိေသာေၾကာင့္၄င္း ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။
"ရသစာေပဆိုတာ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈႀကီး တခုလံုးေပ်ာက္ကြယ္မသြားသေရြ႕ အၿမဲရိွေနမွာပါ" လို႔ ဆရာမႏုႏုရည္(အင္းဝ) ရဲ႕ စကားေလးက စာေပခ်စ္သူတိုင္း အတြက္ အမ်ိဳးအမည္မသိတဲ႕ ခြန္အားတစ္မ်ိဳး စီးဆင္းေစ သလို ဆရာမနုနုရည္ (အင္းဝ) လည္း က်န္းမာေပ်ာ္ရြင္စြာၿဖင့္ ခ်စ္ေသာစာေပေတြနဲ႕ ထာဝရ ေပ်ာ္ရြင္ပါေစလို႕ ၿပန္လည္ဆႏၵၿပဳရင္း..ဆရာမရဲ႕ လက္ေရးမွဳေလးကို ၿပန္လည္မွ်ေဝ ေပးလိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။။။
Monday, May 9, 2011
အေမ့ႏို႕ေၾကြး တစ္စက္ကေလးျဖစ္ေစ ဆပ္ႏိုင္ေစဖို႕
"အေမ..သား ေက်ာင္းမတက္ ခ်င္ေတာ့ဘူး။။ စာတတ္ေတာ့လည္း ဘာထူးလို႕လဲဗ်ာ။။ အေမတို႕ကိုပဲ ကူညီေတာ့ မယ္ေလေနာ္အေမ။။"
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အားတက္သေရာ စကားသံမွာ အေမလက္ခံ သေဘာတူ လိမ့္မည္လို႕ ထင္မထား မိတာမို႕ အေမ့မ်က္ႏွာ ရိပ္ေျပာင္းလဲမႈကို ကၽြန္ေတာ္ လံုးဝသတိမထားမိ လိုက္တာပါ။။ သတိထား မိလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ အေမ့မ်က္ႏွာက ရဲတြတ္ျပီး ေဒါသ၊ အမ်က္ေျခာင္းေျခာင္း ထြက္ေနေလျပီ။။
"ကိုမင္း..နင္ဘာစကား ေျပာလိုက္တယ္။။ ျပန္ေျပာလိုက္စမ္း ငါ့ကို။။"
အေမသည္ သာမာန္ အခ်ိန္မ်ားမွာ သားၾကီးဟုသာ ေခၚတတ္ျပီး စိတ္တိုေဒါသ အလြန္ၾကီးေသာ အခါမွသာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ထိုကဲ့သို႕ ေခၚတတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။။ ကၽြန္ေတာ့္စကားမွာ ဘာမ်ားအမွား ပါသြားပါလိမ့္ဟု ေသခ်ာျပန္ စဥ္းစားၾကည့္ မိေတာ့လည္း ဘာမွမပါ။။ ေတာသူေတာင္သားမ်ားမို႕ ေတာင္ယာ အလုပ္ျဖင့္ အသက္ေမြးေသာ မိဘႏွစ္ပါး၏ ပင္ပန္း ဆင္းရဲမႈကို မွ်ေဝယူဖို႕ ခြင့္ေတာင္းျခင္းသည္ ကၽြန္ေတာ္မမွား။။ ဒါဆိုအေမက ဘာလို႕ေဒါသ ထြက္ရတာပါလိမ့္။။ ထိုစဥ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သည္ အတန္းပညာ (၇)တန္းထိ သင္ယူေအာင္ျမင္ ျပီးစအခ်ိန္။။
ပုခက္လႊဲတဲ့ လက္ပိုင္ရွင္ အေမ
ရုတ္တရက္ေပါ့ ရင္ဘတ္ထဲမွာအေနခက္
ပ်ိဳ႕တက္လာမႈရဲ႕ဒဏ္ အေမ့ထံပါးေရာက္ရွိ
အန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ေလပဲပါ၊
အေမ့ဆီကို ကၽြန္ေတာ္လာတဲ့အေၾကာင္း
သတင္းေလးေပးတဲ့ေန႕ကေပါ့။။။
အေဖနဲ႕အတူ ေဆးခန္းကအျပန္
အေမ့မ်က္ႏွာျပံဳးေနဟန္က ကၽြန္ေတာ္မျမင္ရေပမယ့္
ခံစားသိနဲ႕သာ သိခြင့္ရမယ္ဆို
ေတာ္ေတာ္ကိုလွမွာ သိေနပါတယ္။။။
Friday, May 6, 2011
Thursday, April 28, 2011
မာယာ၏ ေကာက္ေၾကာင္း(၂)
"ကိုကို စားေလ ဘာေတြေတြးေနတာလဲ။။ လဲ့ေလးၾကည့္ေနတာ ၾကာလွျပီ။။ လူနဲ႕စိတ္ေရာ ကပ္ရဲ႕လား။။"
ရႊန္းလဲ့ေရႊရည္ ႏႈတ္ခမ္းေလး ဆူျပီး ေျပာလိုက္မွ ေအာင္ဇင္မင္း ဆတ္ခနဲျဖစ္ကာ အေတြးေတြ ပ်က္သြားရ၏။။ ဒီေန႕သူတို႕ခ်စ္သူ ၂ ေယာက္ တိုင္းရင္းသား ေက်းရြာထဲမွာ ေလ်ာက္လည္ၾကျပီး ဗိုက္ဆာလာသျဖင့္ ေန႕လည္စာ လာစားေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။။ အေတြးေတြ ကၽြံေနမိတာကို ျပံဳးလိုက္မိရင္း ေအာင္ဇင္မင္း သူ႕ေရွ႕မွ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ကို စားလိုက္သည္။။ စားေနရင္းမွ တစ္ခုခုကို ဆံုးျဖတ္လိုက္သလို ေခါင္းျငိမ့္လိုက္ရင္း
Friday, April 22, 2011
မာယာ၏ေကာက္ေၾကာင္း (၁)
"မင္းမသိဘူး ကိုမင္း။။ အရမ္းလွတယ္၊ အရမ္းေဖာ္ေရြတယ္၊ ျပီးေတာ့ အရမ္းလည္း ထက္တယ္။။။"
သြားစမ္းပါကြာဟု ကၽြတ္ခတ္ စုတ္သတ္လိုက္ျပီးေအာင္ဇင္မင္း ကန္႕ကြက္လိုက္သည္။။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို အထင္ေသးသည္ေတာ့မဟုတ္။။အလြန္ၾကီး အမြမ္းတင္လြန္းသည္ဟုစိတ္က ယူဆမိလိုက္သျဖင့္ျဖစ္သည္။။ေဇာ္မင္းႏွင့္သူ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ား သန္လ်င္၊ေက်ာက္တန္းဘက္ ဘုရားဖူးထြက္ျပီးျပန္ေရာက္လာတည္းက ထိုအေၾကာင္းအရာသည္ သူတို႕သူငယ္ခ်င္းေတြစကားဝိုင္းမွာ အေတာ္ေလးကိုေနရာယူေနတာျဖစ္သည္။။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ပဲခူးရွိ မိဘမ်ားက ျပန္လာဖို႕ေခၚထားသျဖင့္ သူအိမ္ခဏျပန္ေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။။သူပါမသြားေတာ့ ေသခ်ာမသိခဲ့။။
Saturday, April 16, 2011
သၾကၤန္ကိုမုန္းတယ္
တစ္ေယာက္တည္းပါပဲ
ေမွာင္မည္းေနတဲ့ အခန္းေလးေထာင့္မွာ
အလြမ္းဆူးေညွာင့္ေတြ ရင္ထဲမွာေပါက္ေပါက္ၾကဲသလို
ေၾကာက္ေၾကာက္လာတဲ့ အသိေတြထဲ ခ်စ္သူေရ နင္က ငါ့ရဲ႕သရဲၾကီးေပါ့။။။
Wednesday, April 13, 2011
မူကြဲေနတဲ့ရင္ခုန္သံ
အမအိန္ဂ်ယ္လႈိင္ရဲ႕စိတ္ကူးေလးကေန မူကြဲေနတဲ့ ရင္ခုန္သံ ဆိုတဲ့ အဆိုနဲ႕
အေခ် ပံုစံကဗ်ာမူကြဲေလးတစ္ခု အိန္ဂ်ယ္လႈိင္ နဲ႕ အလင္းသစ္ က
ခံစားဖန္တီးလိုက္ပါျပီ။။။ ဖတ္ရႈအားေပးၾကပါဦးလို႕။။။
ခပ္ေရးေရးေတြး အၾကင္နာစကားမဆို
အေခ် ပံုစံကဗ်ာမူကြဲေလးတစ္ခု အိန္ဂ်ယ္လႈိင္ နဲ႕ အလင္းသစ္ က
ခံစားဖန္တီးလိုက္ပါျပီ။။။ ဖတ္ရႈအားေပးၾကပါဦးလို႕။။။
ခပ္ေရးေရးေတြး အၾကင္နာစကားမဆို
မိုးတိမ္ေတြငိုမွ ငါလြမ္းေနေၾကာင္း မေၿပာၿဖစ္ခဲ႕တာ
ငါေတြးရင္း အတိတ္ကိုေၿမဖြ ေနစရာမရွိခဲ႕တဲ႕ နင့္ရင္ခြင္ကို
ခပ္ေရးေရး ၿမင္ေယာင္ရင္းအလြမ္းေတြေၿမခ ငါ့သိကၡာေတြၿပာခ်ၿပီး
မာနေတြခဝါခ် အသက္ေပ်ာက္ခဲ႕တဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြအတြက္
တိတ္တခိုး အေဆြးေတြနဲ႕ ငါ့ဘဝ ၿပာက်ခဲ႕ရတယ္ခ်စ္သူ။
Friday, April 8, 2011
လြမ္းရပါေသာ သၾကၤန္ခါဆီ
၁
တန္ခူးေလကျမဴးေလျပီ။။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ညိဳညိဳလာေသာမိုးရိပ္ေတြ
ကိုၾကည့္ခ်င္းအားျဖင့္ ျမန္မာႏွစ္ကူးသၾကၤန္ခ်ိန္သို႕ေရာက္လာေတာ့မည္
ဆိုတာသိသာႏိုင္၏။။သၾကၤန္မိုးေျပးေလးတျပိဳက္ျပိဳက္ရြာခ်လိုက္ျပီးေသာ
ေနာက္မွာဆိုရင္ဒီေျမတစ္ခြင္ေရႊဝါေရာင္ေတြဆင္ျမန္းေတာ့မွာပါလား။။။
ဘဝအေမာေတြဘယ္ေလာက္ပင္မ်ားမ်ားဒီသၾကၤန္ကာလမွာေတာ့လူ
တိုင္းလူတိုင္းအပူေတြသိမ္းလို႕ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြနဲ႕သာဆင္ျမန္းၾကေပဦး
ေတာ့မည္။။ဒီတိုင္းေနလို႕ေတာ့မျဖစ္ရြာထဲမွကာလသားလူငယ္ေလးမ်ား
ကိုေခၚယူေဆြးေႏြးျပီး ျပင္ဆင္စရာမ်ားၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မွျဖစ္ေပဦးမည္ဟု
ေတြးရင္းကာလသားေခါင္းကိုျမင့္ကိုေခါင္းကိုတျငိမ့္ျငိမ့္လုပ္ေန၏။ေဘးမွ
ထိုင္၍ သတင္းစာစကၠဴပိုင္းကိုလိပ္ျပီးေဆးသိပ္ေနေသာေမာင္ထြန္းႏိုင္က
"ကိုၾကီးျမင့္ကိုဘာေတြေခါင္းတျငိမ့္ျငိမ့္လုပ္ေနတုန္းဗ်"
ဟုေမးလိုက္သည္။။ထိုအခါမွ ကိုျမင့္ကိုၾကီးက "ေဟလကြာ..သၾကၤန္နီးေနျပီဟ။။မႏွစ္ကထက္မေလ်ာ့ေအာင္ေတာ့ျပင္ရ
ဆင္ရဦးမွာေပါ့။။ အဲဒါေတြးမိလို႕ပါကြာ။။ ျပီးရင္မင္းရြာထဲသြား နက္ျဖန္ည
ေနငါ့အိမ္မွာလာစုဖို႕ လူငယ္ေတြကိုေျပာလိုက္ကြာ။။" ဟုေျပာျပီးထမင္းစားဦးမယ္လကြာဟုဆိုကာေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္တြင္း
ဝင္သြားေလေတာ့သည္။။ေမာင္ထြန္းႏိုင္လည္းေဆးလိပ္ခဲလိုက္ျပီးရြာထဲ
ဘက္သို႕ လမ္းေလ်ာက္ထြက္သြားလိုက္ေတာ့၏။။။
၂
"ေအးလကြယ္..မင္းတို႕နားေထာင္ၾကဦးေဝ့။။ မႏွစ္ကေတာ့ တို႕ရြာ
သၾကၤန္စည္ခ်က္ကြာ။။ဒီႏွစ္လည္း အဲဒီထက္မေလ်ာ့ေအာင္ေတာ့
လုပ္ရမယ္ကြ။။အဲဒီေတာ့မင္းတို႕ ဘာေတြလုပ္ခ်င္တယ္ဆိုတာ ေျပာ
ၾကကြာ။။"
ကိုျမင့္ကိုစကားအဆံုးမွာ ကာလသားမ်ားဘက္မွ ၾကြက္စီၾကြက္စီ
အသံေတြထြက္လာသလို၊ အပ်ိဳမ်ားဘက္မွလည္း အသံမ်ားထြက္
လာေတာ့၏။ျပီးေတာ့မွ အပ်ိဳေခါင္း မခင္စီမွ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ျပီး
"ေတာ့ ကိုျမင့္ကို မႏွစ္ကလိုမဟုတ္ပဲ မ႑ပ္(၂)ခုထိုးမယ္ေလ။။
ျပိဳင္ပြဲေတြ၊ကစားပြဲေတြကိုေတာ့ ရြာစာသင္ေက်ာင္းေရွ႕ကကြက္
လပ္မွာလုပ္မယ္။။မ႑ပ္ကိုလည္းေက်ာင္းေဘးမႏွစ္ကေနရာမွာပဲ
လမ္းဟိုဘက္၊ဒီဘက္ေတြမွာထိုးလိုက္မယ္ေတာ္။။ မႏွစ္တုန္းက
မ႑ပ္တစ္ခုတည္းဆိုေတာ့ လူက်ပ္တယ္ေတာ့။။"
ကိုျမင့္ကိုကကပ္ထူဖံုးစာအုပ္ရွည္ၾကီးထဲမခင္စီေျပာသမွ်ေခါင္းတ
ျငိမ့္ျငိမ့္ႏွင့္လိုက္မွတ္ေနလိုက္သည္။။ျပီးေတာ့မွေခါင္းျပန္ေမာ့လာ
ျပီးေနာက္ေတာ့ေရာဟုထပ္ေမးလိုက္၏။လူအုပ္ထဲမွေမာင္သိန္းလင္း
ကလက္ေထာင္ျပီးမတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။။ ျပီးေတာ့မွ
"ေခါင္းၾကီး က်ေနာ္ေျပာစရာရွိတယ္။။"
သူ႕စကားအဆံုးမွာ ကိုျမင့္ကိုတစ္ေယာက္ ေလ၏အလ်င္ႏွင့္သိန္းလင္း
ေဘးသို႕ေရာက္သြားျပီး အုန္းခနဲအသံထြက္ေအာင္ ေက်ာကပ္ကိုေဆာ္
ပလိုက္သည္။။။ျပီးမွ ရွဴးရွဴးရွားရွားႏွင့္
"ေနာက္တစ္ခါငါ့ကို ဘယ္သူကပဲျဖစ္ျဖစ္ ေခါင္းၾကီးလို႕ေခၚတာနဲ႕ ငါကာလသားေခါင္းမလုပ္ေတာ့ဘူး။။ဒါပဲ။။ဆက္ေျပာ။။" သူေျပာခ်င္ရာကိုေျပာလိုက္ျပီး ေမာင္သိန္းလင္းကိုဆက္ေျပာရန္ ေမး
ဆတ္ျပလိုက္သည္။။
"မႏွစ္ကေခ်ာတိုင္တက္ပြဲမွာ ငွက္ေပ်ာတံုးနဲ႕လုပ္ေတာ့ တက္ရတာ
လြယ္တယ္။ဒီႏွစ္ေတာ့ ဝါးပိုးနဲ႕ေခ်ာတိုင္လုပ္ေပးပါ။ ျပီးေတာ့ဆုေၾကး
ကိုလည္းတိုးေပးပါ။။ မႏွစ္ကက်ဳပ္ရသာရတယ္။ဆုကိုျမင္ေတာင္မျမင္
လိုက္ရဘူး။။"
ကိုျမင့္ကိုကဟုတ္ျပီေနာက္တစ္ေယာက္ဟု ေမးဆတ္ျပလိုက္သည္။။
ရြာကာလသားမ်ား၊ရြာလွပ်ိဳျဖဴမ်ားတစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ထျပီးေဆြး
ေႏြးၾကသည္။။ကိုျမင့္ကိုၾကီးကေဆြးေႏြးခ်က္မွန္သမွ်ကိုေရးမွတ္ထားျပီး မည္သူကမည္သည့္တာဝန္ယူရမည္။။ သၾကၤန္ခြဲတမ္းကို ဘယ္ေလာက္
က်ခံရမည္။။ အလွဴေငြကိုဘယ္သူေကာက္ခံရမည္။။စသျဖင့္ အခ်ိန္အ
ေတာ္ၾကာ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးလိုက္ၾက၏။။ ထံုးစံအတိုင္းပင္ ေက်းရြာတို႕
ထံုးစံအတိုင္း ၃ ခါေလာက္ေခၚယူညွိႏႈိင္းျပီးေသာအခါမွာေတာ့ သၾကၤန္
အတြက္ အားလံုးအဆင္သင့္ျဖစ္ေနေလျပီ။။ သၾကၤန္ခ်ိန္ကိုၾကိဳေတြးျပီး
ကာလသားေခါင္းကိုျမင့္ကို ပန္းပင္မ်ားကိုေပါင္းသင္ေပးေနရင္းမွ ျပံဳး
လိုက္မိေတာ့သည္။။ တူးပို႕သံတညံညံႏွင့္ဒီသၾကၤန္မွာေတာ့သူစြံေကာင္း
ပါရဲ႕ေလဟုမ်ားေတြးေနေလသလားမသိ။မ်က္ႏွာၾကီးကေတာ့ ျပံဳးေနတာ
ျဖီးလို႕။။။။
၃
ဘာလိုလိုႏွင့္ သန္ဘက္ခါဆိုလွ်င္သၾကၤန္အၾကိဳေန႕သို႕ေရာက္ေတာ့မည္
ျဖစ္၏။ရြာတို႕ထံုးစံအတိုင္းအပ်ိဳအိမ္မ်ားသို႕ႏွင္းဆီပန္းတစ္ပြင့္စီကမ္းျပီး
လူပ်ိဳအိမ္မ်ားသို႕စီးကရက္တစ္လိပ္စီကမ္းကာဖိတ္ၾကားျပီးျဖစ္သျဖင့္
ကိုယ္စီေပးအပ္ထားေသာတာဝန္မ်ားကိုထမ္းေဆာင္ဖို႕ျပင္ေနၾကေလျပီ။
သၾကၤန္ကာလတစ္ေတာက္ေလ်ာက္လံုးကေတာ့မည္သည့္လူငယ္မ်ားမွ
အိမ္ကပ္သည္သိပ္မရွိ၊ မ႑ပ္တြင္ျဖစ္ေစ၊ အိမ္လည္သြားျခင္းျဖင့္ျဖစ္ေစ
ေပ်ာ္ပါးျမဴးတူးေနတတ္ျပီးအိမ္မွ ျခံမွအလုပ္မ်ားကိုလံုးဝရပ္နားထားတတ္
ၾကတာျဖစ္သည္။။ ကိုျမင့္ကိုလည္းထို႕အတူပင္သာမာန္အခ်ိန္မ်ားမွာသူ႕
ဂႏၵမာပန္းျခံအား တယုယယရွိေနေပမယ့္ ဒီလိုသၾကၤန္ကာလမွာေတာ့
အေဖ့ကိုလႊဲအပ္ကာ လံုးဝအလြတ္ၾကီးကဲေနတတ္တာျဖစ္သည္။ခုလည္း
သူေပးအပ္ထားေသာအလုပ္မ်ားကိုလုပ္မလုပ္လိုက္လံစစ္ေဆးရန္ရြာထဲ
သို႕ေျခဆန္႕ေလျပီ။။
"အမယ္..ေမာင္ႏိုင္တယ္လည္းၾကိဳးစားေနပါလားဟ။။ မ႑ပ္ကျပီးသ
ေလာက္နီးနီးကိုျဖစ္ေနပါေရာလား။။"
မ႑ပ္ေဆာက္ရန္တာဝန္က်ေသာ ကိုႏိုင္ဝင္းက သူ႕လူမ်ားကိုေသခ်ာ
ခိုင္းေစေနရာမွ
"ေအးေဆးပါ ျမင့္ကိုရ။။ ပစၥည္းစံုရွိျပီးသားပဲကို လိုတဲ့ဝါးေတြေတာ့လိုက္
ေတာင္းခုတ္လိုက္တာပဲ။နက္ဖန္အေခ်ာကိုင္လိုက္ရင္တို႕ရြာမ႑ပ္ျပီးျပီ။"
စကားတေျပာေျပာႏွင့္ စာသင္ေက်ာင္းထဲဝင္သြားေတာ့ ကိုဒိုးေလးႏွင့္
အဖြဲ႕က သၾကၤန္မွာဆိုမည့္ သီခ်င္းမ်ား၊သံခ်ပ္မ်ားကို အားတက္သေရာ
တိုက္ေနၾကတာေတြ႕ရသည္။။
"ေဟ့ ဒိုးေလး မင္းတို႕ ဒိုးဝိုင္းအေျခေနဘယ္လိုလည္း။။"
ေအာ္ဂင္ကို စိတ္ႏွစ္တီးေနေသာ ဒိုးေလးကေမာ့ၾကည့္ျပီး
"ကိုျမင့္ကိုၾကီးအျမင္ပဲဗ်ာ။။ သီခ်င္းေတြလည္းတိုက္လို႕ျပီးျပီ။။ သံခ်ပ္ေတြ
လည္းတိုက္လို႕ျပီးျပီ။။က်ဳပ္ကေတာ့ ခုကိုသၾကၤန္က်ခ်င္လွျပီဗ်ာ။။အဟီး"
အားရသကြာဟု ေျပာျပီး ကိုျမင့္ကိုႏွင့္ကိုႏိုင္ဝင္းတို႕ျပန္ထြက္လာေတာ့ ကစားပြဲမ်ားၾကီးၾကပ္စီစဥ္ရန္တာဝန္က်ေသာ ကိုဝၾကီးက သူ႕အဖြဲ႕ႏွင့္
အတူ ထံုးပံုးမ်ားႏွင့္ စည္းမ်ားဆြဲေနတာေတြ႕လိုက္သည္။။။
"ဝၾကီးလည္း အကုန္ျပီးျပီလားဟ။။"
ကိုဝၾကီးက ခါးၾကီးေထာက္ျပီး ေဆးလိပ္ဖြာေနရာမွ လွည့္ၾကည့္လိုက္
သည္။။ျပီးမွ
"ျပီးပဟျမင့္ကိုၾကီးရ။။ေဟာ ဟိုဘက္မွာ ကေလးေတြအတြက္ အုန္းသီး
ရိုက္ျပိဳင္ပြဲ၊ ဒီမွာ ထုတ္ဆီးတိုးျပိဳင္ပြဲ၊ ေဟာဟိုမွာကစေကာရြက္ျပိဳင္ပြဲ
လုပ္မယ္ကြာ။။ျပီးရင္ကေလးေတြမုန္႕စားျပိဳင္ပြဲလုပ္မယ္။။ ဒီဘက္
ေဘာလုံးကြင္းထဲမွာေတာ့ေခါင္းအံုးရိုက္ျပိဳင္ပြဲရယ္၊အိပ္စြပ္ေျပးျပိဳင္ပြဲရယ္
၊ေခ်ာတိုင္တက္ျပိဳင္ပြဲရယ္လုပ္မယ္။။ ေခ်ာတိုင္ကေတာ့ ဒီဝါးပိုးၾကီးနဲ႕
လုပ္မဟ။။"
ကိုဝၾကီးကေျပာလည္းေျပာေဘးမွာအဆစ္ေတြအေခ်ာသတ္ထားျပီး
ျဖစ္ေသာေပ(၂၀)ေလာက္ျမင့္သည့္ဝါးပိုးဝါးၾကီးကိုျပလိုက္သည္။။
"ေနဦး ျမင့္ကိုၾကီးရ ငါေတာ့အေတြးတစ္ခုေပါက္သကြာ။။"
ကိုဝၾကီးစကားေၾကာင့္ကိုျမင့္ကိုကဘာတုန္းဝၾကီးရဟုေမးလိုက္သည္။။
"ဒီလိုကြာ အတက္ေန႕မနက္ပိုင္းမွာ ငါေတာ့ တာေဝးအေျပးျပိဳင္ပြဲေလး
ထည့္ေပးရင္ ေကာင္းမလားလို႕ဟ။။ ဟိုဘက္ရြာရဲ႕ ထိပ္ကေနတာ
လႊတ္မယ္။ မ႑ပ္မွာတာဖမ္းမယ္ကြာ။ဆုအတြက္ေတာ့မင္းစီစဥ္ေပး။။" ကိုျမင့္ကိုမ်က္လံုးျပဳးသြားသည္။။ျပီးေတာ့မွ ေအးကြာ မင့္သေဘာဟု
ေျပာျပီး သြက္သြက္ထြက္လာခဲ့လိုက္၏။။ ဆက္ေနပါက ကိုဝၾကီး၏
ေရႊဥာဏ္ေတာ္မ်ားစူးေရာက္ျပီး သူဒူးနဲ႕မ်က္ရည္သုတ္ရႏိုင္သည္။။ မႏွစ္ကလည္းသူအိပ္စိုက္လိုက္ရသည္မဟုတ္လား။။။
၄
ကာထားေသာရာဇမတ္ကြက္ေတြေပၚသာသနာ့အလံေလးမ်ားလိုက္စိုက္
လိုက္သည္။။ျပီးသည္ႏွင့္ အဝင္အထြက္အေပါက္မ်ားမွာငွက္ေပ်ာပင္မ်ား
စိုက္ထူလိုက္၏။။ အိမ္မ်ားမွ လာပို႕ထားေသာ အတာအိုးမ်ားမွ သၾကၤန္
ပန္းမ်ားကိုေသခ်ာျပင္ဆင္ျပီး ေနရာခ်ထားရသည္။။ ဆရာေတာ္က
အတာအိုးကိုျဖစ္ကတတ္ဆန္းထိုးထားတာကိုမၾကိဳက္ေပ။။တရားေဟာ
စင္ျမင့္မွမိုက္ခရိုဖုန္းကိုအသံစမ္းလိုက္သည္။။ စက္ကိုင္ကိုဝင္းျမင့္က
လည္း အသံအတိုး၊အက်ယ္ ညီမညီညွိေန၏။။ ဆရာေတာ္ကသူတရား
ေဟာေနစဥ္မိုက္ကိုဟိုစမ္းသည္စမ္းလုပ္တာမၾကိဳက္။။ေထြးခံစာမိမွာကို
ေၾကာက္ရသည္ မဟုတ္လား။။ ညေန ၃ နာရီမွာေတာ့ဘုန္းၾကီးပင့္ရန္
တာဝန္က်ေသာေမာင္ထြန္းႏိုင္တို႕ရြာေက်ာင္းမွဘုန္းၾကီးမ်ားကိုပင့္
ေဆာင္လာသည္။။သၾကၤန္အၾကိဳတရားနာၾကျပီးသၾကၤန္ပြဲေတာ္ကို
ေအာင္ျမင္စြာစတင္လိုက္ေလေတာ့သည္။။တရားနာျပီးေသာအခါမွာ
ေတာ့ မိမိတို႕လာပို႕ထားေသာအတာအိုးမ်ားကိုပိုက္လ်က္အကုန္ျပန္
ၾကေလျပီ။။ ျပီးေတာ့ အိမ္ေရွ႕မ်က္ႏွာစာမွာ အတာအိုးကိုထားလ်က္ ဘိုးေတာ္သၾကားကိုၾကိဳဆိုလိုက္ၾကေလေတာ့သည္။။ဘုန္းေတာ္ၾကီး
ေက်ာင္းသို႕သံဃာမ်ားကိုျပန္လည္ပို႕ေဆာင္ျပီးျပန္လာသည့္အခ်ိန္မွာ
ေတာ့ေရပက္သံတို႕တဗြမ္းဗြမ္းညံေလျပီ။။တစ္ေခၚအကြာေဝးေတြတိုင္း
မွာအုန္းလက္မ႑ပ္ေလးမ်ားကအစီအရီ ။ေရပက္ကစားၾကေသာကေလး
မ်ား၏ အသံမ်ားကလည္းညံညံစီစီထြက္ေပၚလာေလျပီတည္း။။ ကိုျမင့္ကို
တို႕ တျပံဳးျပံဳးႏွင့္ မ႑ပ္သို႕ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ မခင္စီဦးစီးေသာ
အခ်က္အျပဳတ္အဖြဲ႕ေရာက္လာေလျပီ။။ အက်ေန႕မွာက သာကူက်ိဳ
ေကၽြးမည္ျဖစ္သျဖင့္ အလုပ္ေတာ့သိပ္မမ်ားလွ။။ အုန္းသီးခြဲသူခြဲ ျခစ္
သူျခစ္ျဖင့္ ကာလသားမ်ားကလည္း သူတို႕ႏွစ္သက္သည့္ အပ်ိဳေလး
ေတြေဘးမွာ မ်က္ႏွာရလိုရျငားမ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးေနၾက၏။။ ညကိုးနာရီ
ခန္႕မွာေတာ့ အကုန္ျပီးစီးျပီျဖစ္သျဖင့္ အပ်ိဳအုပ္စုျပန္ၾကေလျပီ။။ ကိုျမင့္ကိုတို႕အဖြဲ႕ကေတာ့မ႑ပ္မွာပဲသၾကၤန္ျပီးသည္ထိအိပ္ေစာင့္ျပီး
စီမံရမွာမို႕က်န္ေနခဲ့တာျဖစ္၏။။။ေနာက္ေန႕သၾကၤန္အက်ေန႕မွာေတာ့
ရြာထဲမွေရပက္သံမ်ားက မနက္ေစာေစာဆြမ္းထခ်က္ေသာ အပ်ိဳမ်ားကို အလစ္ေခ်ာင္းေရေလာင္းၾကေသာကာလသားမ်ားေၾကာင့္မနက္ေလး
နာရီခန္႕တည္းကတဗြမ္းဗြမ္းညံေနေလျပီ။ေအာင္မယ္ေလးေတာ့ဟူေသာ အလန္႕တၾကားအသံမ်ားျဖင့္တစ္ရြာလံုးႏိုးထလာခ်ိန္မွာေတာ့မ႑ပ္ဆီမွ စတုဒီသာသာကူက်ိဳမ်ားသံုးေဆာင္ဖို႕ဖိတ္ၾကားသံထြက္ေပၚလာေလျပီ။။
ေရပက္ကစားသံမ်ားတညံညံႏွင့္မို႕ကိုဝင္းျမင့္ကလည္းမိုက္ၾကီးကိုင္ျပီး
စားေသာက္ေနစဥ္ေရမေလာင္းၾကဖို႕ေမတၱာရပ္ခံေနရ၏။။မၾကာခင္မွာ
ေတာ့ ကေလးမ်ားမုန္႕စားျပိဳင္ပြဲကိုက်င္းပေတာ့သည္။။ဝါးလံုးတန္းမွာ
အပ္ခ်ည္ျဖင့္ခ်ည္ထားေသာမုန္႕မ်ားကိုမည္သည့္အကူအညီမွမပါပဲပါးစပ္
ျဖင့္စားရေသာျပိဳင္ပြဲျဖစ္၏။။ ၾကြက္ၾကြက္ညံအားေပးသံမ်ားေအာက္မွာ ကေလးမ်ားကလည္းအစြမ္းျပၾကေလသည္။အႏိုင္ရေသာကေလး၃
ေယာက္ကိုမုန္႕ထုပ္မ်ားအသီးသီးဆုေပးလိုက္၏။။။ထို႕ေနာက္မွာေတာ့
အုန္းသီးရိုက္ျပိဳင္ပြဲ ၊အုန္းသီးႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္ေစျပီး မ်က္လံုးကို
အဝတ္စည္းကာမူးခ်ာပတ္ခ်ာလွည့္ပလိုက္ျပီးမွ လြတ္လိုက္၏။။ မ်က္လံုး
ကိုစည္းထားသည့္ျပင္မူးေဝေဝႏွင့္မို႕ ထင္ရာေလ်ာက္သြားၾကသူကမ်ား
ေနသျဖင့္ ရိုက္ႏိုင္သူနည္းေလသည္။။ ရိုက္ထည့္လိုက္ျပီးမွအုန္းသီးႏွင့္
တစ္ထြာေလာက္ကြာေနသျဖင့္အားမလိုအားမရျဖစ္ေနၾကတာေတြကရီ
ခ်င္စရာလည္းေကာင္းလွ၏။။မွန္ေအာင္ရိုက္ႏိုင္သူမ်ားကိုတစ္ေယာက္
လွ်င္ေငြ၅၀၀က်ပ္ဆီဆုခ်သည္။။အၾကတ္ေန႕မွာေတာ့မုန္႕လက္ေဆာင္း
ႏွင့္ေပါင္မုန္႕အုန္ႏို႕ဆမ္းကိုစတုဒီသာအျဖစ္ေကၽြးေမြးျပီးက်န္ေနေသာ
ကစားပြဲမ်ားကိုဆက္လက္ ယွဥ္ျပိဳင္ကစားၾကေစ၏။။။မ႑ပ္ဆီမွ ဒိုးပတ္
ဝိုင္းကလည္း သီခ်င္းမ်ားကိုစဥ္ဆက္မျပတ္သီဆိုေပးေနသလိုေန႕လည္
ေန႕ခင္းမွာေတာ့ သံခ်ပ္မ်ားျဖင့္ေဖ်ာ္ေျဖ၏။။ ဒိုးပတ္ဝိုင္းမွ သံခ်ပ္တိုက္
ခ်ိန္မွာေတာ့အားလံုး၏အာရံုကသူတို႕ဆီမွာ ျဖစ္သည္။။ ဒိုးပတ္ဝိုင္းမွ
ကာလသားမ်ား မ်က္ႏွာပြင့္၊စန္းပြင့္ခ်ိန္ပင္ျဖစ္ေလေတာ့၏။။
၅
ထြန္းႏိုင္ ေျပး ေျပး ဟူေသာ အားေပးသံမ်ားေအာက္မွာေမာင္ထြန္းႏိုင္ အသားကုန္သုတ္ေျခတင္ေလျပီ။။ ေတာသူေတာင္သားမ်ားမို႕ ေတာင့္
တင္းေသာကိုယ္ခႏၶာမ်ားႏွင့္ အေျပးကလည္းသန္လွပါေပ၏။ပါးစပ္ထဲ
မွသံပုရာျခမ္းကို ထြီခနဲေထြးထုတ္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့သူ႕ေဘးမွအေဒၚၾကီး
တစ္ေယာက္က တူေလးသံပုရာသီးဟုဆိုကာ ပါးစပ္ထဲ သံပုရာသီးခြံ႕
ေပးသည္။။သူပါးစပ္ျဖင့္အျမန္ကိုက္ျပီးနာက္လူကိုလွမ္းၾကည့္၏။အေတာ္
လွမ္းလွမ္းမွာေတာ့ေမာင္သိန္းလင္းတစ္ေယာက္သုတ္ေျခတင္ေျပးလာ
ေလျပီ။။ စက္ဘီးႏွစ္စီးျဖင့္ ျပိဳင္ပြဲအေျခအေနကို သတင္းေပးေနသည့္ ကိုဦးႏွင့္ေမာင္ေမာင္ေၾကာင့္မ႑ပ္ထဲမွကိုဝင္းျမင့္ကလည္းအာေပါင္
အာရင္းသန္သန္ျဖင့္ေၾကညာေပးေနေလရာ အေျပးျပိဳင္ပြဲကပို၍ပင္
စိတ္တက္စရာေကာင္းလွေတာ့သည္။။ အရွိန္ကိုမေလ်ာ့ပဲသုတ္ေျခ
တင္ေျပးရင္ပန္းဝင္ၾကိဳးကိုတိုက္ျဖတ္လိုက္သည္ျပီးေတာ့ငွက္ေပ်ာပင္မွာ
စိုက္ထားေသာအလံတိုကိုစြဲႏႈတ္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ထြန္းႏိုင္မ်က္ႏွာျပံဳးျပံဳး
ၾကီးျဖစ္သြားေတာ့၏။ပထမဆုကေငြ၅၀၀၀ ေတာင္ရမွာေလ။အေျပးျပိဳင္
ပြဲအျပီးမွာေတာ့စတုဒီသာအျဖစ္ဘိန္းမုန္႕ကိုေကၽြးေမြးသည္။။မခင္စီႏွင့္
အဖြဲ႕ကေတာ့မနက္ေစာေစာတည္းကမ႑ပ္သို႕ေရာက္လာျပီး ဘန္းမုန္႕
ဖုတ္ေနၾကသည္မွာ ခုခ်ိန္ထိမနားႏိုင္ေသး။။ ဒါေတာင္ အေျပးျပိဳင္ပြဲမွ
ပန္းဝင္လာခ်ိန္မွာ သြားအားေပးလိုက္ၾကေသးသည္။။။ ထို႕ေနာက္မွာ
ေတာ့ အားလံုးကစိတ္ဝင္စားေနေသာေခ်ာတိုင္တက္ျပိဳင္ပြဲ ဆုေၾကးကို တစ္ေသာင္းခြဲသတ္မွတ္ေပးထားသျဖင့္ ျပိဳင္မည့္သူမ်ား တၾကြၾကြျဖစ္
ေနေလျပီ။။ ကိုဝင္းျမင့္ကအသံခ်ဲ႕စက္မွ ေခ်ာတိုင္တက္ျပိဳင္ပြဲစတင္ေတာ့
မွာျဖစ္ေၾကာင္းေၾကညာခ်ိန္မွာေတာ့ ေရပက္သံမ်ားညံညံစီေနေသာရြာ
သည္ခ်က္ခ်င္းတိတ္သြားျပီးစာသင္ေက်ာင္းေဘာလံုးကြင္းမွာလူကုန္
စုေလျပီ။။။ ေအာက္သို႕ ၂ေပအနက္စိုက္ထားျပီး(၁၈)ေပအတိျမင့္ေသာ ဝါးပိုးဝါးၾကီးကေတာ့ ေခ်ာဆီမ်ားတဝင္းဝင္းႏွင့္။သံုးေယာက္တစ္ဖြဲ႕ႏႈန္း
ျဖင့္ယွဥ္ျပိဳင္ရမည္ျဖစ္ျပီး ပုဆိုးသံုးခြင့္ေပးထားသည္။အေပၚဆံုးမွာေတာ့ အဆစ္ကိုျဖတ္ျပီးအလံစိုက္ထားသည္။ထိုအဆစ္မွာေတာ့ ေခ်ာဆီမ်ား
အျပည့္ ျဖည့္ထားျပီးေဘးပတ္လည္မွသံျဖင့္အေပါက္ေသးေသး၃ေပါက္
ေဖာက္ထားသည္။ေအာက္မွတက္သူကလႈပ္လွ်င္လႈပ္သေလာက္ေခ်ာ
ဆီမ်ားစီးက်လာမည္ျဖစ္ရာအေတာ္ပင္တက္ရခက္သည္ဟုေျပာရမည္
ျဖစ္သည္။တစ္ဖြဲ႕ျပီးတစ္ဖြဲ႕ၾကိဳးစားၾကေသာ္လည္းမည္သူမွ်ထိပ္သို႕မ
ေရာက္ႏိုင္ၾကသတ္မွတ္ခ်ိန္ျပည့္သည္ထိမေရာက္ႏိုင္ေတာ့ေဘးထြက္
ထိုင္ၾကရ၏။။မေက်မခ်မ္းေမာ့ေမာ့ၾကည့္ေသာ္လည္းဘာမွမတတ္ႏိုင္
ၾက။ေခ်ာတိုင္ၾကီးကေတာ့ေရွ႕လူမ်ားလႈပ္လႈပ္ခ်ထားသျဖင့္ေခ်ာဆီမ်ား
စီးက်လာကာေတာ္ေတာ္ၾကီးကိုေခ်ာ္ထြက္ေနေလျပီ။။ ေမာင္ထြန္းႏိုင္
၊ေမာင္သိန္းလင္းႏွင့္ေက်ာ္ၾကီးတို႕၃ေယာက္ေနာက္ဆံုးအဖြဲ႕အျဖစ္တက္
လို႕မွမရလွ်င္ေနာက္တေက်ာ့ျပန္စရေပေတာ့မည္။။ကိုဝင္းျမင့္ေၾကညာ
သံဆံုးသည္ႏွင့္ေက်ာ္ၾကီးက ေခ်ာတိုင္အေျခသို႕ေျပးကပ္လိုက္သည္။
ေမာင္သိန္းလင္းကပုဆိုး တစ္ထည္ကိုကိုင္ျပီး ေက်ာ္ၾကီးခါးကိုနင္း၍
ပုခံုးေပၚမတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ျပီးေတာ့မွပုဆိုးျဖင့္ေခ်ာတိုင္ကိုခ်ဳပ္
လိုက္ျပီးခုန္တြယ္တက္လိုက္၏။သူတက္လိုက္သည္ႏွင့္ေမာင္ထြန္းႏိုင္
ကထပ္ခ်ပ္မကြာ ဆက္လိုက္တက္သြားျပီး ေမာင္သိန္းလင္းပုခံုးကိုနင္း
တက္ျပီးေနာက္တစ္ဆင့္တက္လိုက္သည္။။ထိုနည္းအဆင့္ဆင့္ျဖင့္
ေလ်ာက်လာလိုက္ျပန္တက္လိုက္ျဖင့္ အခ်ိန္ျပည့္ခါနီးမွာေတာ့
ေမာင္သိန္းလင္းက ထြန္းႏိုင္ပုခံုးကိုေက်ာ္တက္လိုက္ျပီးအေပၚမွ
ဝါးပိုးေပါက္သို႕လက္ကလွမ္းကိုင္လိုက္မိေလျပီ။။ေမာင္သိန္းလင္းက
အလံကိုဆြဲယူလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ထြန္းႏိုင္တစ္ေယာက္ေအာက္သို႕
ေလ်ာက်သြားေလေတာ့၏။။ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့အခက္ခဲဆံုး
ဆုကိုသူတို႕အဖြဲ႕ရသြားေတာ့သည္။ေျခ၊လက္မ်ားကိုအားထည့္
ထားရသျဖင့္လမ္းပင္ေကာင္းေကာင္းမေလ်ာက္ႏိုင္ၾကေတာ့။။ကစား
ျပိဳင္ပြဲမ်ားလည္းျပီးဆံုးျပီျဖစ္သလိုေရပက္ရက္ကလည္းေနာက္ဆံုး
ရက္ျဖစ္သျဖင့္အတက္ေန႕ညကေတာ့တစ္ရြာလံုးမည္သည့္အိမ္မွ်
အိပ္လို႕မရ။။အိပ္ေပ်ာ္ေနပါကအိပ္ယာအတြင္းထိ ေရဝင္ေလာင္း
ၾကျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။။ လူပ်ိဳမ်ား၊အပ်ိဳမ်ား အစုလိုက္ အဖြဲ႕လိုက္
ည ၁၂ နာရီေလာက္ထိ လိုက္ေလာင္းေနၾကျပီး ၁၂ နာရီေက်ာ္သြား
မွပင္ ျငိမ္သက္သြားၾကေလေတာ့သည္။။။
၆
ေနာက္ေန႕ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႕မွာေတာ့ ကာလသားေခါင္းကိုျမင့္ကိုႏွင့္
အပ်ိဳေခါင္း မခင္စီတို႕ဦးစီးလ်က္ သက္ၾကီးရြယ္အုိမ်ားကို အိမ္ေပါက္စိ
လိုက္ျပီး လက္သည္းညွပ္ေပးျခင္း၊ ေခါင္းေလ်ာ္ေပးျခင္း၊ အဘိုး၊အဘြား
တို႕၏အဝတ္အစားမ်ားကိုေလ်ာ္ဖြတ္သန္႕စင္ေပးျခင္းမ်ားကိုတေပ်ာ္
တပါးၾကီးေဆာင္ရြက္ေနၾကေလေတာ့၏။။ညေန(၅)နာရီခန္႕မွာေတာ့
ရြာဦးေက်ာင္းမွ သံဃာမ်ားမ႑ပ္သို႕ၾကြေရာက္လာျပီးဆရာေတာ္မွ သၾကၤန္အပိတ္တရားကိုေဟာၾကားေတာ္မူသည္။။ျပီးေနာက္အႏၱရာယ္
ကင္းပရိတ္တရားေတာ္ကိုရြတ္ဖတ္ေပးေတာ္မူၾက၏။။ထို႕ေနာက္ေရ
စက္ခ်ျပီးသာဓုအႏုေမာဒနာေခၚဆိုၾကျပီးေနာက္သၾကၤန္ပြဲၾကီးျပီးဆံုး
ေလျပီ။။ပရိတ္အိုးမ်ား၊ဆန္ဗန္း၊သဲဗန္းမ်ား၊ပရိတ္ခ်ည္မ်ားကိုလာေရာက္
ယူငင္ၾကျပီးေနာက္မိမိတို႕အိမ္ျခံစည္းရိုးတေလ်ာက္ဆန္ျဖဴးျခင္း၊သဲျဖဴး
ျခင္း၊အိမ္ကိုပရိတ္ခ်ည္ျဖင့္ရစ္ပတ္ျခင္းမ်ားေဆာင္ရြက္ၾက၏။။ ျပီးေနာက္
ျခံတံခါးကိုဖြင့္ထားျပီးမီးပံုၾကီးပံုကာသံပံုးမ်ားကိုဆူညံေနေအာင္တီးခတ္
ၾကေလေတာ့သည္။။မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားကို ေတာထုတ္ျခင္းျဖစ္၏။။
ထို႕ေနာက္ ျခံတံခါးမ်ားကိုပိတ္ျပီး ပရိတ္ခ်ည္ျဖင့္ စည္းေႏွာင္ပိတ္လိုက္
ေတာ့သည္။ႏွစ္သစ္ကိုအဆင္သင့္ၾကိဳဆိုျပီးျဖစ္ေလျပီတည္း။ကိုျမင့္ကို
တို႕ကာလသားအဖြဲ႕ကေတာ့သၾကၤန္အၾကြင္းအက်န္မ်ားသိမ္းဆည္းျခင္း၊ မ႑ပ္ကိုဖ်က္သိမ္းျခင္းမ်ားကိုေဆာင္ရြက္ရင္း ျပီးဆံုးသြားခဲ့ျပီးျဖစ္ေသာ
သၾကၤန္ကို တမ္းတမ္းတတျဖင့္မန္းေတာင္ရိပ္ခိုသီခ်င္းကိုတညီတညာ
သံျပိဳင္ဟစ္ေၾကြးေနၾကေလေတာ့၏။။။။။
(ပံုမ်ားကို အင္တာနက္မွ ကူးယူပါသည္။။)
ေလးစားလ်က္
အလင္းသစ္
8.4.2011
Subscribe to:
Posts (Atom)